भाषण ही कला आहे.
काही जणांकडे उपजत असते. काही ती कमावतात.
काही जणांचे भाषण ऐकायला लोक काम धंदा सोडून धाव घेतात. तर काहींचे भाषण सुरू झाले कि लोक चुळबूळ करू लागतात. टिव्हीवर चालू असेल तर वाहिनी बदलली जाते.
सामान्यांवर सहसा भाषणाची वेळ येत नाही. पण यातल्या काहींना हौस दांडगी असते.
मग संधी मिळाली कि ही हौस भागवून घेतली जाते. घरगुती कार्यक्रम असेल किंवा सध्या निवडणुकीच्या काळात उमेदवाराची चतुराई म्हणून प्रचारफेरीत तिथल्याच एखाद्याला झाडावर चढवून दोन शब्द बोलायला सांगणे असेल, जो वाटच बघत असतो त्याला ती पर्वणीच कि !
अशाच काही भाषणांचे हे किस्से
प्रसंग व निरीक्षणे :
१. मंडेला मागचे दार post ऑफिस साठी शोधतो.
२. post ऑफिसची दयनीय बिल्डींग व वाईट अवस्था
३.आधार – मतदान कार्ड – रेशन कार्ड मिळवण्यासाठी मंडेलाला गोल फिरावे लागणे
४. हागण्यापेक्षा मान महत्त्वाचा !
५. त्याचे (मंडेलाचे) गावाने केलेले नामाभिधान – smile /इरच्च/Bushy Hair/Dung Picker/Rice Sack. मात्र यातील एकही नाव पोस्टात बचत खाते काढताना उपयोगी पडत नसल्याने त्याची ओळख/नाव अस्तित्वात नाही.
आज संध्याकाळी रस्त्याने चालताना आमच्या फेवरेट ' भट ' साहेबांच्या ' राज ' या ' अति भयंकर ' शिणेमातले ' आपके प्यार में, हम सवरने लगे' हे दर्दभरे गाणे कानी पडले अन् मन थेट 23 वर्षे मागे गेले.
त्यावेळी आमच्या गावात या चित्रपटासोबत एक ' अफवा ' पण रिलीज झाली होती.
जो माणूस हा चित्रपट रात्रीचा 9.30चा शो एकटा पाहील, त्याला 1 लाख रुपये इनाम मिळेल.
..... आणि
एका माणसाने रात्री तसा तो शो पाहिलाही, अन् त्याला ते 1 लाख रुपये मिळालेही, मात्र ते घ्यायला तो जिवंत नव्हता....!
प्रेम!
विशुद्ध प्रेम! विरहातले प्रेम!! पावसातलं प्रेम!!!
प्रेमाच्या अनेक छटा,एका आयुष्यात न समजणाऱ्या.
७०च्या दशकात अशीच एक प्रेमकथा देशाच्या 'देवभूमी'त, केरळमध्ये फुलली आणि त्यांच्या विरहाने आणि प्रेमकथेच्या दुर्दैवी अंताने अजरामर केली.
एस. विमल यांच्या 'एन्नु निंटे मोइदीन' (तुझाच फक्त, मोईदीन) या २०१७च्या मल्याळम चित्रपटाने भाषा, प्रांताच्या भिंती कधीच न मानणाऱ्या या 'प्रेमाची गोष्ट' चंदेरी पडदयावर आणली आणि जगभरातील लोकांचे डोळे त्या प्रेमवीरांसाठी पाणावले.
द्वे्ष : एक भय गूढकथा
भाग १२
तिचं किळसवाणं, अंगावर काटा आणणारं हास्य सुरूच होतं. एव्हाना घडलेल्या अघटीत प्रकाराची सोनाली अन् राजाभाऊंना चांगली कल्पना आली होती, अन् ते, विशेषतः सोनाली गर्भगळीत होऊन गेली होती. श्री स्थिर नजरेने, शांतपणे तिच्याकडे बघत होता. मग एकदम त्याच्या तोंडून जरबेच्या, खणखणीत आवाजातले शब्द बाहेर पडले.
" बास... हे पहा. तुम्ही कोण आहात याची मला चांगलीच कल्पना आहे ; पण काही प्रश्न अजून अनुत्तरित आहेत. ज्यांची उत्तरे मला तुम्ही द्यायची आहेत. समजलात ? "
नुकतीच Netflix वरील midnight diner ही series पाहिली.
""डोक्याला फार ताप नको, नायक – नायिकांच्या डोळ्यातून वाहणाऱ्या पाण्यात बुडणे नको, अगदीच उथळ विनोदही नको आणि horror, thriller वगैरे तर अजिबातच नको"", अश्या माझ्या बऱ्याच चाळण्यांमधून, तावून सुलाखून ही मालिका राहिली.
गेल्या शनिवारी सकाळीं अकराचा प्रयोग पाहण्याचा (San Jose ला ) योग आला.
खर तर हे पहिल्यान्दा ९१ साली आलेलं नाटक, तीस वर्षांनी नवीन ताज्या दमाच्या कलाकारांसह परत आणलं तेही स्क्रिप्ट मध्ये कोणताही बदल न करता.
सापळा - प्राईम व्हिडीओ
दिग्दर्शक - निखिल लांजेकर
निर्माते - शिवकाल से दिग्पाल लांजेकर, चिन्मय मंडलेकर और उनके बहोत सारे साथी.
कलाकार - समीर धर्माधिकारी, नेहा जोशी, दीप्ती केतकर आणि चिन्मय मंडलेकर ( कळलं ना ?)
चित्रपटाचा प्लॉट चार ओळींचा आहे. पण त्याची ट्रीटमेंट हिचकॉकच्या रहस्यपटांची आहे असा दिग्दर्शकाचा आणि लेखकाचा (श्रीनिवास भणगे) समज आहे. तसा संवाद एका पात्राच्या तोंडी आहे. पात्राच्या तोंडून लेखकच बोलतो किंवा नाही बोलत. " इंग्रज गेला तो कंटाळून" हे वाक्य पुलं च्या मनातले नसून पात्राच्या तोंडचे आहे. इथे मात्र संशयाला जागाच नाही.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
