गावाच्या वेशीवर, जिथे जुन्या वडाच्या झाडाची लांबच लांब मुळं जमिनीतून वर आली होती, तिथे एक विहीर होती. 'विहीर' म्हणण्यापेक्षा ती एक काळीशार, अथांग गर्ताच होती. गावातली जुनी जाणती माणसं म्हणायची, "या विहिरीला तळ नाही." तिच्या खोली मुळे, या विहिरीचं नाव पडलं होतं 'पाताळ विहीर'. सूर्यप्रकाशातही तिचा तळ दिसत नसे, इतकी ती खोल होती. आणि गेल्या कित्येक वर्षांत, एकही माणूस तिच्या पाण्यात उतरला नव्हता, की कोणी तिच्या जवळ थांबलं नव्हतं. रात्री तर तिचा उल्लेखही कोणी करत नसे.
२००७ साली अनुराग बासूंचा 'लाईफ इन अ मेट्रो' आला होता. त्यानंतर बऱ्याच वर्षांनी आता हा 'मेट्रो इन दिनों' आला आहे. काळ म्हटलं तर बदलतो, म्हटलं तर नाही. काही भावना चिरंतन असतात, प्रेम ही त्यापैकी एक. प्रेम माणसात नेमके काय काय बदल घडवतं? हे काही पकडता येत नाही.
परंतु या सिनेमात प्रेम वेगवेगळ्या अंगांनी चाचपडून पाहण्याचा, प्रेमाच्या अनेक रंगछटा उलगडून दाखवण्याचा यशस्वी प्रयत्न केला आहे.त्याअर्थी या सिनेमाचं वर्णन 'रोमान्सचा सोहळा' असं करता येईल.
नोंद - हे गाणे बनव्हायला सुरुवात मी केली पण त्याच्या ३ दिवस आधी तरी हेच गाणे ससे वापरून बनवले होते पण वीडेओ नव्हता शॉर्ट होते
मी पूर्ण ३+ मिनिटाचा वीडेयो बनवला आहे
५ -५ सेकंदाचे व्हिडियो बनवणे आणि जोडणे खूप जिकिरीचे काम होते ,शेवटी शेवटी आधीचीच फुटेज थोडी वापरली (लहानपणी ऍनिमेशन गाणी बघतांना बर्याच वेळा एकाच क्लिप रिपीट का दाखवतात हे आज कळाले )
पण ना नफा तोटा वर बनवत असल्याने चूकभूल देणे घेणे
मित्राने , एक नवीन प्रयोगाची सुरुवात करत आहे
ai
चा वापस करून मराठी गाणे
१) इथे माझ्या तू नळी चा दुवा दिला आहे
२) ai विडिओ बनवणे वेळ खाऊ आहे ,५ -५ सेक चा विडिओ एकत्र जोडत आहे ,कृपया सकारात्मक सुधारणा सुचवा
३) एका गाण्यासाठी एक वेगळा प्रतिसाद आहे ,तिकडे थोडे थोडे करून गाणे जोडत जाईन
फक्त खूप इमोशनल असणारी माणसंच चॅटिंग करतांना जास्त स्मायली वापरतात का? स्मायलीपेक्षा इमोजी हा शब्द बरोबर आहे कारण रडणाऱ्या चेहऱ्याला स्मायली कसे म्हणणार बरं? नाहीतर वेगवेगळ्या कॅटेगरी निर्माण कराव्या लागतील जसे स्मायली, क्रायली, अँग्रीली, सॅडली! माझ्या निरीक्षणानुसार काहीजण इमोशनल असूनही चॅटिंगदरम्यान इमोजी वापरताना कंजुषपणा करतात म्हणजे इमोजीचा वापर जवळपास करतच नाहीत किंवा फार थोडा करतात.
असे लोक कोणते असतात?
नाव वाचून दचकलात? चार चित्रपटांचे काही शब्द वापरून एकत्र केलेले हे नाव आहे. गेली दोन तीन वर्षे झाली, चित्रपट परीक्षण लिहिले गेले नव्हते. मी ओटीटीवर गेल्या चार पाच महिन्यात काही चित्रपट बघितले. त्याबद्दल लिहायचे मनात होते पण जमले नाही. आज म्हटलं सिने रसिकांना त्यापैकी चार चित्रपटांबद्दल सांगावं! हे सर्व अलीकडचे चित्रपट आहेत आणि आपणही जमेल तसे बघावेत. चौघे ऍमेझॉन प्राईम व्हिडिओवर आहेत.
गाववेशीच्या पल्याड असलेल्या दऱ्यात फिकट दुधाळ चांदणं सांडलं होतं. आकाशात काळ्या राखाडी ढगांच्या दाटीवाटीतून डोकावणारी रेखीव चंद्रकोर कुण्या देखण्या सुहासिनीच्या नथजडीत नाकासारखी सुबक दिसत होती. लहरी पाऊस दऱ्यातून नुकताच नाचून गेल्यानं वाऱ्यात बोचरा गारवा पसरला होता. मध्यरात्रीच्या कुशीत काळोखात डोकी मुडपून गुमान निजलेली झाडं आपल्या बेतानं सावकाश निथळत होती. फांद्यांच्या पानांमध्ये साचलेले पावसाचे थेंब भुईवर निखळून पडलेल्या पानांवर एका सुरात पडून टप टप आवाज करत होते. जणू फांदीवरची पानं पावसाच्या उन्मादात निखळून पडलेल्या आपल्या स्वकियांच्या पार्थिवावर खिन्नपणे अश्रू ढाळत असावीत.
मालिनी, इन्स्पेक्टरच्या मागोमाग त्या अर्धप्रकाशित, दमट खोलीत शिरली. एका स्ट्रेचर समोर ते येऊन थांबले. जवळ उभ्या असलेल्या नर्सला, इन्स्पेक्टरने नजरेने खूण केली. ती स्ट्रेचरवरील देहावर पांघरलेली पांढरीशुभ्र चादर दूर करू लागली. आधीच विलक्षण अस्वस्थ असलेल्या मालिनीच्या शरीराला कंप सुटला. श्वास जोरजोराने येऊ लागला.
"मिसेस राऊत.." इन्स्पेक्टर म्हणाले. "सावरा स्वतःला." तिने हळूवारपणे होकारार्थी मान हलवली. नर्सने, त्या देहावरची चादर जराशी दूर केली. एक क्षणभर शांतता..
"त्या सुभान्याच्या दुकानातून आणलेलं आत्तर घे जरा"
कडक इस्त्री मारलेली कापडं अंगावर चढवत आपल्या भारदस्त आवाजात संग्राम पाटलानं आवाज टाकल्यावर बोटाएवढी पांढरी फटक नक्षीदार काचेची नाजूक बाटली उजव्या हातात अलगद पकडून बिगीबिगी चालत गोदावरी पाटलीणबाई दोन पावलं मागं उभं राहून अदबीनं थांबली.
"झ्याक" संग्राम पाटलानं उजव्या हातानं सोन्याचं कडं त्याच्या डाव्या मनगटावर चढवलं. अत्तराची कुपी उघडून त्याच्या टोकाशी असणारा मऊशार कापूस दोन्ही तळहाताच्या मागील बाजूवर अलगद फिरवला. मदनबाणाची नाजूक फुले उमलताना सुगंध अचानक घरभर दरवळावा तसा त्या कुपीतील गंध कौलारू खोलीच्या कोपरा कोपरात पसरला.