गद्यलेखन

एक लघुकथा.
उन्हाळ्यातल्या एका संध्याकाळी ते त्याला गच्चीवर घेऊन गेले. तिथून त्याला पदुआ शहराचा देखावा दिसत होता. संध्याकाळ सरली आणि अंधाराचे साम्राज्य प्रस्थापित झाले. आकाशात सर्च लाईट टाकले जात होते. बरोबरचे दारुच्या बाटल्या आणण्यासाठी खाली गेले. गच्चीत आता फक्त तो आणि लुझ होते. लुझ बेडवर बसली होती. ती फुलासारखी टवटवीत दिसत होती.

Being Sentimental.
मी आपला खुशाल सकाळचा चहा नाश्ता करण्यासाठी टपरीवर बसलो होतो. चहावाल्याने रेडिओवर हिंदी सिनेगीत लावलं होतं. मूड एकदम मस्त जमला होता. पण तुम्ही तुमच्या धूनमध्ये आनंदात आहात हे लोकांना आवडत नाही, देव सुद्धा त्यांच्या मदतीला धावतो.
कसं ते पहा.
मी चहाचे घुटके घेत होतो तर “सैय्या बेईमान...” हे गाणं वाजत होतं. तर आलाच तो. चुरगळलेला झब्बा पायजमा, डोळे तारवटलेले. झोप झाली नसणार. माझ्याच शेजारी येऊन बसला. जब गीदड़ की मौत आती है तो वह शहर की ओर भागता है

द “होल” ट्रूथ!

बेटाचा शोध.
(विचित्रविश्वात भागो.)
आधीचा भाग इथे आहे. https://www.maayboli.com/node/84981

विचित्रविश्वात भागो.
एक काळ असा होता कि मी खूप गरीब होतो. पदवीधार झालो नि तडक मुंबई गाठली. कुरिअर कंपनीत नोकरी मिळवली. त्या कंपनीतच मित्र मिळाले. त्यांच्या खोलीतच एक कॉट घेतली. भाड्याने.
मग घरातले सगळे लग्न कर म्हणून पाठी लागले. मुलगी गावातलीच आमच्यापैकीच होती, माहितीतली होती.
“बाबा, पण मला राहायला जागा नाही.” मी तक्रारीच्या स्वरात सांगितले.
बाबा एकदम भडकले, “लग्नाचा आणि जागेचा काय संबंध? अरे तिची पत्रिका मी बघितली आहे. निवासस्थानाचे ग्रह उच्चीचे आहेत. तुम्ही दोघं राजा राणी बनून राजवाड्यात रहाल. राजवाड्यात.”
बाबांच्या भरोश्यावर मी लग्न करून टाकले.

होम अलोन

डांग्या खोकल्याच्या अनावर उबळीने हैराण; प्राणांतिक आकांत करणाऱ्या जीर्णजर्जर म्हातार्‍याप्रमाणे चित्रविचित्र आवाज करत, आणि अगडबंब देहाला आचके-गचके देत, महामंडळाची लाल परी एकदाची सुरू झाली.

त्याने चटकन निरोपाचा हात हलवला. ते अधीर ; आततायीपण त्याचे त्यालाच जाणवले अन् तो वरमला. सामानाची ठेवाठेव करण्यात गुंतलेल्या पत्नीचे आपल्याकडे लक्ष नसल्याचे बघून त्याला हायसे वाटले.

आत शिरल्या-शिरल्या; खिडकीकडची जागा बळकावण्यासाठी मुलांनी मांडलेल्या उच्छादाकडे त्याने पद्धतशीरपणे दुर्लक्ष केले.

‘ पोहोचलात की फोन कर,’ गाडी हलली तसा तो बोलला.

रिसेप्शन
मी ऑफिसातून घरी परत आलो होतो. बायकोनं केलेल्या चहाचे घुटके घेत टीव्हीवरच्या बातम्या बघत होतो.
“भागो, हे बघ. वाघमारेंच्या मुलीच्या लग्नाची आमंत्रण पत्रिका. मिस्टर आणि मिसेस वाघमारेंनी स्वतः येऊन आग्रहाने आमंत्रण दिले आहे.”
मी आमंत्रण पत्रिका उलट सुलट करून वाचली. ह्या महिन्यात मला बनियनची जोडी विकत घ्यायची होती. आता ते शक्य होणार नव्हते.
“हे वाघमारे म्हणजे...”
“आधीच सांगते. माझे कोणी वाघमारे नावाचे नातेवाईक नाहीत.“ बायकोनं पदर झटकला. “आमच्यात अशी आडनावे नसतात.”
“माझेही वाघमारे नावाचे कोणी नातेवाईक नाहीत.”

असेल माझा हरी.. (१)
https://www.maayboli.com/node/84928

असेल माझा हरी.. (२)
https://www.maayboli.com/node/84934

असेल माझा हरी..(३)
https://www.maayboli.com/node/84937

असेल माझा हरी..(४)
https://www.maayboli.com/node/84941

असेल माझा हरी.. (१)
https://www.maayboli.com/node/84928

असेल माझा हरी.. (२)
https://www.maayboli.com/node/84934

असेल माझा हरी..(३)
https://www.maayboli.com/node/84937

असेल माझा हरी..(४)
https://www.maayboli.com/node/84941

असेल माझा हरी..(५)

लागोपाठ तीन दारुण पराभवानंतर, “मुंबई इंडियन्स” टीमच्या कर्णधारपदाची धुरा सांभाळण्यासाठी मला पाचारण करण्यात आल्याची वार्ता, एखाद्या वणव्यासारखी, हा हा म्हणता सबंध चाळीत पसरली!