बाबा

मायेचे वस्त्र जिर्ण झाले विरले फाटले
अजूनी होते हवे ते परी न आता उरले

उबदार किती ते वाटे गारठ्यामधे
लेवून अंगी जणू चिलखत ते भासे
कितीही संकटे आली जरी
घाव वर्मी ते सोसतसे

किती निगूतीने वस्त्र निर्माण केले
उभे आडवे धागे प्रेमादराने गुंफले
शिलाई नाजूक टाके अचूक
रंग तयाचे भरदार असले

या वस्त्राची मजबूत न तुटणारी विण
कुणी न विणकर आता न विणणार
भक्कम हाती नक्षीचा ठसा कोरला
पुन्हा कधी न उमटे

ऋण तुमचे कसे फेडू मला कळेना
एवढे कोण कसे प्रेम करू शकते मला वळेना....

एक न पाहता सोसते नऊ महिने त्रास
तर दुसरा पाहतो वाट भरवण्याचा घास

शाळेत सहलीसाठी एक असते परवानगीचे तिकीट
तर दुसरा कधीच कमी पडू देत नाही पैशांचं पाकीट

एक असते वर्षानुवर्षे वाफ चुलीची झेलतं
तर दुसरा असतो शेवटपर्यंत मुलांसाठीच घाम गाळत

एक करिते काटकसर कुटुंबासाठी
तर दुसरा कष्ट च काय रडतो सुद्धा दुसऱ्यांसाठी

थोडक्यात काय ,एक असते संस्कारांची मूर्ती
तर दुसरा पाजत असतो अनुभवांची कीर्ती

दुसरा मुलगा मला आता तीन वर्षांपूर्वी झाला. पण त्या आधी चार वर्षे एकच मुलगी होती. बरेपैकी लाडावलेली होती. आय मीन आहे. कारण पहिली मुलगी व्हावी अशी मुळातच बरीच ईच्छा होती. ते एक असो, पण त्यामुळे मुलीशी नाते अगदी मैत्रीचे आहे. लहानपणी ती आधी मला नावाने हाक मारायची ते गोड वाटायचे. पुढे पप्पा बोलू लागली ते ही आवडू लागले. पण अहो जाहो नाही तर अरे तुरे, म्हणजे एकेरीच उल्लेख करू लागली ते ही छान वाटू लागले.

बाबा

निद्रादेवीची आराधना
रोजच मी करत असतो
कारण झोपलो तरच पडतात स्वप्नं
आणि स्वप्नात आपण दोघे भेटतो...

तुम्ही घेऊनच गेलात माझी
रात्रीची झोप सारी
त्याची मला खंत नाही पण,
जागेपणी तुम्ही भेटत नाही...

विचारायचे असतात अनेक सल्ले,
मारायच्या असतात खूप गप्पा,
सांगा बरे कसा घालवू
आयुष्याचा हा टप्पा...?

इकडे तिकडे शोधू लागतो
मिळतो का तो आधार तुमचा,
निराशाच पदरी पडते
सारेच संपल्याची उरे भावना...

विज्ञानवादी संत आदरणीय गाडगे महाराज यांना जयंती दिनी विनम्र अभिवादन करून सादर -

बाबा, मोठा-छोटा

किलबिलाट सारा आज शून्य होता,
दुडदुडत्या पैंजनाचा आवाज संथ होता
कोपऱ्यातून हुंदक्याच्या आवाज आला कानी,
व्याकुळ झाला तो, पाहता रडती चिमणी

उंबऱ्यात दिसता बाबा, आता उधाण आले
भरले तुडुंब डोळे, गाली काजळ ओघळले
त्याने पसरता हात, चिमणी धावत आली
पैंजनांचे मौन तोडीत ती, बाबाला बिलगली

डोळे पुसता पुसता, त्याला हुंदक्यात बोलली
मलाही हवा शालू, चिमणी हट्टाला पेटली
मिळाला नवा शालू, नटली नवरी लाडकी
गालावर खळ पेरीत चिमणी आनंदून हसली

जुन्या लेखाचा संपादनकाल संपल्याने हा संपादित केलेला लेख पुन्हा नविन धागा काढून टाकतो आहे. समजून घ्याल अशी अपेक्षा.

(स्थळ- गायकवाडांचा वाडा , अंजलीबाई हातात B2 वनस्पती तेलाची बाटली घेऊन राणादांच्या मागे फिरतायेत)
राणादा:- तुम्हास्नी एक डाव सांगितलय न्हवं मी हे असलं तेल लावणार न्हाय म्हणुन
अंजलीबाई:- का बरं? काय वाईट आहे ह्या तेलात?
राणादा:- ते वहिनिस्नी त्रास होतोया न्हव असल्या तेलाच्या वासान. ते काय न्हाई त्या मला आईवानी हैत. त्या निघुन जात्याल माहेरी पुन्यांदा.

कोण आहे हा संत बाबा राम रहीम?
याला यौन शोषणच्या आरोपाखाली तो गुन्हा सिद्ध होत कोर्टाने शिक्षा सुनावली आणि देशातील पाच राज्ये पेटली. बसेस ट्रेन जाळल्या जात आहेत, मिडीयाच्या वॅनलाही नाही सोडले, एक पॉवर स्टेशनही उडवले, आतापर्यंत तब्बल 30 जण यात मेले तर शेकडो जखमी झालेत. हरयाणा सरकारने 15 हजार सशस्त्र सैनिकांची तुकडी हे दंगे रोखायला कामाला लावली. 200 च्या वर ट्रेन्स रद्द झाल्यात. कामकाज कर्फ्यू लागल्यासारखे ठप्प झालेय. काय आहे हा प्रकार नक्की. लोकं वेडी आहेत का आपल्याकडची? ज्याच्यावर एवढा घाणेरडा आरोप कोर्टात सिद्ध झालाय त्याच्याच पाया पडायची अक्कल कुठे गहाण ठेवून येतात ही लोकं?

तसे आपण सगळेच गुणदोषयुक्त असतो. माणूस म्हणून परिपूर्ण, आदर्श, सर्वगुणसंपन्न असं या जगात कोणीही नाही. त्यामुळे व्यक्तिपरिचय द्यायचा तरी हे लक्षात घेतलं पाहिजे की ज्या कामांसाठी परिचय दिला आहे त्यात ती व्यक्ति परिपूर्ण आहे. म्हणूनच मी माझ्या बाबांच्या कार्याचा परिचय देणार आहे. आईबाप हे कायमच लाखमोलाचे- नव्हे पृथ्वीमोलाचेच असतात. कारण 'आईबाप' म्हणून जे जे सर्वोत्तम असतं ते ते द्यायचा त्यांचा प्रयत्न असतो. माझ्याही आईबाबांनी त्यांच्या मते जे जे उत्तम होतं ते द्यायचा प्रयत्न केलाच.