कविता

शब्दांच्या भावविश्वात मी सजग फिरून आलो,
सापडले अनेक मोती, कवितेत विखरून आलो.

प्रत्येक ओळ माझी,स्फुरतीने तुझ्या फुलते,
तुझ्या धुंद आठवांनी,माझी कविता खुलते.

हे स्वप्न असे की हे सत्य,शोधणे सोडून आलो,
विमुक्त या क्षणांत,मी आयुष्य जगून झालो.

हा थंड मंद वारा, तुझा गंध घेऊन आला,
कवितेतून माझ्या, मी तुला स्पर्श केला.

दोन्ही विश्वांतून त्या, मी सहज प्रवास करतो,
सत्य नि मिथ्य जोडणारा,मी एक दुवा ठरतो

प्रवाह आयुष्याचा, क्षणातून काळात फिरला,
उरलो न मी देहात — फक्त साक्षीभाव उरला.

तुझ्यापाशी आल्यावर
चार क्षण थांबतोच मी
आपसुक

तुझ्या उदासीन प्रवाहात
सोडतो मी माझ्या वेदनांचे
जळते दिवे

नकळत पडलेल्या पानासारखे
तरंगत राहते माझे मन
तुझ्या लहरींवर

किती शांतपणे वाहत राहतेस
आखून दिलेल्या मार्गावर
शिस्तशीर

पण भरून आल्यावर
तूही ऐकत नाहीस कोणाचे
माझ्यासारखे

वर्षामागून वर्षे जातील, आणि नव्याचे येत रहावे ।
रात्र सारुनी गतवर्षाची, नव्या पहाटे स्वागत व्हावे ॥

पुन्हा नव्याने रवीतेज हे, अस्मानाला बिलगून यावे ।
अनंत येतील रात्री तरीही, पुनःश्च त्याने उगवत जावे ॥

नव्या नांदीचे नवीन सरगम, भैरवीतही खुलून यावे ।
सहस्त्र संकटे तार छेडिती, सूर सुखाचे जुळून यावे ॥

जन्म मृत्यूच्या चक्रातूनही, मिळेल तितके जगून घ्यावे ।
नवे जन्म हे अनोळखी परी, आप्तेष्टांचे स्पर्श मिळावे ॥

हो विस्फोट जरी शतजन्माचा, क्षणात सारे संपून जावे
नव्या युगाच्या उंबरठ्यावर शतजन्माचे सार कळावे ॥

- यःकश्चित

मी देह तरी तू प्राण प्रिये
हि बात आता तू जाण प्रिये
जणू एक तपस्वी जाण मला
मी स्मरतो ते तू ध्यान प्रिये

मज सृष्टी चा तू सूर्य जणू
मी दीपक एक लहान प्रिये
महासागर तू ग प्रेमाचा
मी मिथ्या अभिमान प्रिये

तुज ठाईच मन रमते माझे
तू जगण्याला आधार प्रिये
तुज विन अपुरा आहे मी
तुज संगे मी साकार प्रिये

देह माझा, देह तुझा
आज आहे, उद्या नाही
परी प्रेम हे तुझे माझे,
कधी संपणार नाही

वृद्ध झालो जरी तू मी
परी प्रेम ते तरुण,
अन वाढत्या वयात
दाट होई ते अजून

जन्म दुसरा कोण पाही ?
तू मज मिळेल की नाही?
आज आहे तुझ्यासवे
उद्या होणार ते होई

जरी नभ कोसळले
जरी भूमी ही फाटली,
तुझ्या माझ्या या प्रेमाची
किरणे अनंत दाटली...

का स्वप्नी माझ्या येतेस तू?
का डोळ्यात माझ्या भरतेस तू?
का भान मजला राहिना?
काय जादू मजवर करतेस तू ,?सांग ना...

का एकांती तुजला आठवतो ?
का गर्दीत तुजला शोधतो ?
चेहरा तुझा तो पाहता
का लुप्त होई क्रोध तो,? सांग ना...

का तू हवीशी वाटतेस?
का तुलाच पाहावे वाटते?
काही त्रास तुजला होताच
का डोळ्यात पाणी दाटते,? सांग ना...

का मी तुलाच कळतो ?
का तू मलाच कळते ?
का मन तुझे अन माझे
एकमेकांकडे वळते,? सांग ना...

पुन्हा पुन्हा का तुला आठवते
वेडे मन हे का बावरते..?
हुरहूरते का तुला पाहण्या
परी बोलण्या का घाबरते..?

राती काळ्या स्वप्न रंगीते
स्वप्नातून मग तुला पाहते
दिवसा उघड्या डोळ्यांनी ते
तुझ्याच का स्वप्नात राहते..?

पुन्हा पुन्हा का तुझ्या घराचे
गल्लीतून हा घाली फेरे..?
सदा तुला हृदयात भरण्या
हृदयाची का उघडी दारे..?

स्पर्श नको परी पास हवा तू!
जीव नको परी श्वास हवा तू!
असा कसा भाव आहे हा..?
ध्येय नको परी ध्यास हवा तू....!

तिच्या नजरेनं काय जादू केली काही
एक तिचा ध्यास बाकी भान रात नाही
झुरतोया रात दिस तिच्या प्रेमा पायी
माझ्या या प्रेमाची तिला जान नाही
वेढ्यावानी फिरतोय देह हा रिकामा
तिच्या ओढणीला जीव बांधला , नांद लागला
तिचा नांद लागला

हरवली भूक तहान बघता चहरा तिचा
या तिच्याच चहऱ्याचा नांद लागला
जातोय मनाचा तोल सावरू आता कसा
या मनाला हा तिचाच नांद लागला

माझ्यासाठी तुझे ते गाणे असू दे
सांगायास काही गाऱ्हाणे असू दे

तुझ्यासारखे कैक वेडे इथे रे
मज सारखे काही शहाणे असू दे

नवे यमक काही सुचलेच नाही
जुळलेले शब्द जुने पुराणे असू दे

विरहाचे क्षण आहे मनी पण
आठवणीत चोरून पाहणे असू दे

खरे सुख आहे तुझे तुज पाशी
जरा दुःख गोजिरवाणे असू दे

जीवनास या अर्थ नसेल तरीही
जगायास थोडे बहाणे असू दे

इथे काय सारेच कविवर्य नाही
दोन चार श्रोते दिवाणे असू दे
- अमेय
7387674171