तुझ्या प्रिती च्या बकुळ फुलांनी गुंफलेल्या आठवणी ।
त्या जिवलग हळुवार क्षणांनी विणलेल्या आठवणी ।।
हिंदोळ्यावर तु उंच झुलावे, माझे मन ही हिंदोळा व्हावे।
आकाशी तू अलगत झेपतांना टिपलेल्या आठवणी।।
जणू हिरवी पैठणी जेव्हा रानांत मोर नाचे श्रावणी।
ती पैठणी तू नेसतांना हृदयांत साठल्या आठवणी।।
तू यमन आळवावा मी सुरांत तुझ्या सूर मिसळावा।
मावळतीच्या यमन रंगांत मिसळलेल्या आठवणी।।
रात्र सारी जागून सरली पहा उगवला शुक्र तारा ।
मादक स्पर्शांनी तुझ्या गंधाळलेल्या आठवणी।।
संथ लयीच्या पठारावर
मध्येच एखादं टेकाड उगवावं
तसे हळूच हिंदकळणारे
चुकार श्वास...
थोडे शहारे टिपत
थोडे रोमांच पेरत
खिडकीतल्या गुलमोहरालासुद्धा
ऐकू जातील
न जातीलशा ठहरावात
एकमेकांच्या देहभर लिहिलेल्या
स्पर्शाच्या धिम्या कविता
स्पर्श :भाग 3 (जाणीव तिसरी)
स्पर्श: जाणीव....पहिली....(भाग १)
मागे वळुन पाहताना..
मागे वळुन पाहताना
एक निरागस चेहरा
दिसतो मज मनसोक्त
खळखळुन हसताना
मागे वळुन पाहताना
तोच चेहरा दिसतो मज
भेदरलेल्या डोळ्यांनी
आसपास पाहताना
मागे वळुन पाहताना
लोकांचे चेहेरे न्याहाळताना
तो चेहरा दिसे मज
ओंगळवाण्या नजरा सहन करताना
मागे वळुन पाहताना
ओळखीच्या चेहेऱ्यांवरचे
पाहिले मी मुखवटे
एकावर एक चढवताना
मागे वळुन पाहताना
स्वतःला आरशात बघताना
पाहिले आहे मी
स्वतःचीच किळस करताना
स्पर्श
बालपणीचा स्पर्श मायेचा
तो हात होता आईचा
पाठीवरी फिरे स्पर्श
तो हात होता बाबांचा
हातात हात घालून हिंडलो
तो स्पर्श होता मैत्रीचा
फुलला तो स्पर्श
तो हात होता प्रियेचा
केली वाटचाल आयुष्याची
स्पर्श होता सहचरी प्रियेचा
खट्याळ तो स्पर्श
तो हात होता नातवाचा
केला स्पर्श वार्ध्यक्याने
आसुसलेला मी स्पर्शाचा
राजेंद्र देवी
भास होते तुझे स्पर्श सारे ।
व्यर्थ हेलावती का शहारे ।
फूलही मागते तू कशाला
पेरते वाट माझी निखारे ।
आज मी वेदनामुक्त झालो
मानले वेदनांचे पहारे ।
सांग तू ऐक तूही जरासे
वेदनेला मिळे ना किनारे ।
आज, तू ना तुझी आठवणही
हे कसे प्राक्तनाचे इशारे।
पहिला स्पर्श... पावसानंतरचा
बघ ना आज पण पाऊस पडला न तुझी आठवण आली ,
आठव ना, आपण सोमेश्वरला गेलेलो तू आली होतीस एक दीड तासाने college road वर तुझ्या मैत्रिणीला railway स्टेशन वर सोडून मी वाट पाहत होतो तुझी पाऊस पडून गेलेला होता नुकताच...
तो एक दीड तास पण मला एखाद्या जन्मासारखा वाटला कोणतीही activa येवो चालवणारी तूच आहेस का बघत होतो, पण तू आलीस न ठरले जाऊ सोमेश्वर...सोमेश्वर ला पोहचल्यावर आपण घेतलेली गुलाबाची फुले (अजून पण आहेत का ग ते तुझ्याकडे) ..
जे स्पर्श आपलंसं
गालांस होत होते,
माझ्याच आसवांचे
अलवार हात होते ...!
मज सोबतीस 'ती' ही
होती हवी म्हणुनी
माझे नी सावलीचे
घरटे उन्हात होते ...!
माझी वरात ज्यांनी
खांद्यावरुन नेली
मारेकर्यांत माझ्या
त्यांचेच हात होते ...!
माझ्या मनातले ते
अंधार दाटलेले
वणव्यात आठवांच्या
उजळुन जात होते ...!
गेले उडुन पक्षी
नभ मोकळे, भकास
हे कोणत्या दिशेचे
वारे वहात होते ...?
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
