( अर्पणपत्रिका - स्टोनवादी असंख्य ट्रोल्सना अर्पण )
जेडन के स्मिथ (टुण्णा किरणुद्दीनच्या कथा )
================================
टुन्ना किरणुद्दीन घरातली चेपलेली भांडी (कशी ते विचारू नये ) नीट करण्यासाठी पत्ता शोधत असताना वाकडेवाडी येथे रस्त्याच्या कडेला भाता असलेली एक कोळशाची भट्टी दिसली.
टुण्णा किरणुद्दीनच्या बायकोला वांगं आवडत असे. तिने आजूबाजूच्या बायकांना सोबत घेऊन टुन्नाच्या डोक्यात वांगं ही सर्वश्रेष्ठ भाजी आहे असे भरवले. रोज एकेक मैत्रीण येऊन टुन्नाच्या बायकोशी मोठ्या आवाजात चर्चा करायची. वांगं सोडून प्रत्येक भाजी कशी निकम्मी आहे यावर त्यांचा खल व्हायचा. हळू हळू टुन्नाचं डोकं काम करेनासं झालं.
मग टुन्नाच्या घरी रोजच वांगं बनू लागलं. रोज वेगळ्या रूपड्यात पण वांगच बनत असे. कधी भरीत, कधी वांग्याच्या फोडीला मसाला लावून हाफ फ्राय, वांगं बटाटा, वांग्याचीच उसळ, वांग्याचा झणझणीत रस्सा...