कशाला काय म्हणायचं?

मस्त धागा.
मराठीच्याच अनेक बोली शिकून होतील.

मस्त धागा.

• कडव्या वालांची उसळ/ डाळिंबी
• उपमा/ उपीट/ सांजा
• वरणफळे /बट्ट्या

वरणफळे /बट्ट्या
/ डाळ ढोकळी
गुजरात वेशीला असलेल्या भागात त्यालाच डाळ ढोकळी म्हणतात.

पोळी/ चपाती
पोळी/ पुरणपोळी

वरणफळे

= चकोल्या सुद्धा म्हणतात.

हैदराबादेस याला फार मजेदार संबोधन आहे

“दाल का दुल्हा“ 😀

कडव्या वालांची उसळ/ डाळिंबी>> बिरड्या

डाळिंबी नाही, आम्ही डाळिंब्यांची उसळ म्हणतो.
पुण्यात ज्याला (तिखटाचा) सांजा म्हणतात, त्याला आम्ही चक्क तिखटामिठाचा शिरा म्हणायचो. आता मीही सांजाच म्हणते.
तुपाच्या फोडणीचा, हळद न घातलेला असतो तो उपमा.
सांजा हा गोडाचा. तो घालून सांज्याच्या पोळ्या करतात.
दोडक्यांना घोसाळी.

उपयुक्त धागा.

अळशी = जवस (हे मायबोलीच्या सगळ्या पाककृतींसंबंधित धाग्यांवर एकेकदा तरी यावंच लागतं. ती परंपरा कायम राहावी म्हणून इथेही! )

>>> दाल का दुल्हा

उप्पू म्हणजे मीठ, मावे/ मावू म्हणजे मैदा/ आटा. त्यावरुन सौदिंडियन लोकांनी उपमा केला. रणवीर ब्रारच्या उपमा रेसिपी च्या सौजन्याने.
नमकीन आटा म्हणजे उपमा.

विदर्भात झोपाळ्याला पाळणा म्हणतात.
मला हे खरंच माहिती नव्हतं. एका पुस्तकात एक तरूण मुलगा रात्री दारू पिऊन येतो आणि तर्र असल्याने रात्रभर पाळण्यावर झोपतो, असं वाचून धक्का बसला होता. एवढा मोठा मुलगा पाळण्यात मावेल कसा? असा प्रश्न पडला होता. मला लहान बाळाला झोपवतात, तो पाळणा माहिती होता!
बऱ्याच वर्षांनी हा उलगडा झाला.

कढीलिंब/ कढीपत्ता/ गोडलिंब
लाल भोपळा/ डांगर / काशी फळ/ गंगा फळं / कद्दू

दाल की दुल्हन पूर्वांचल + बिहार भागात करतात.

रेसिपी थोडी(शीच) वेगळी आहे, म्हणजे घटक आणि शेप चा फरक असतो.

साबुदाण्याच्या खिचडीला नागपूर विदर्भात उसळ म्हणतात असे ओळखीच्यांकडून समजले

उसळ नाही उसड असेल.

करंजी = कानवला / कान्हवला = गुजीया

जेंव्हा गुजीया शब्द माझ्यासाठी नवीन होता तेंव्हा एका कलिगने सांगितले, "होली पे खाने मे गुजीया बनायी थी". मला ते गुजचे अनेक वचन वाटले. मनात म्हटलं भांग जास्त झाल्याने जेवणात खाण्याऐवजी नुसत्या गप्पाच मारल्या असतील.

>>>>>>>पण आधी ते जेवायचे की आधी केटरिंगवाल्यांची पारिभाषिक शब्दसूची पाठ करून ठेवायची असा त्या नातेवाईकाला प्रश्न पडला असेल!
हाहाहा

गवार - बावच्या किंवा बावची म्हणतात कोकणात काही ठिकाणी, माझ्या सासुबाई म्हणायच्या.

घोसाळयाला बाबा पारोसे म्हणायचे, कोकणात काही ठिकाणी म्हणतात. आई गिलके म्हणायची, मी घोसाळे म्हणते आणि शिरा असलेले शिराळे.

जेवण रुचकर झाले होते पण आधी ते जेवायचे की आधी केटरिंगवाल्यांची पारिभाषिक शब्दसूची पाठ करून ठेवायची असा त्या नातेवाईकाला प्रश्न पडला असेल! >>>

मस्त धागा आहे.

एवढा मोठा मुलगा पाळण्यात मावेल कसा? >>> त्या सरकारी घोषणेचा विदर्भात काहीच इफेक्ट झाला नसेल. झोपाळे लांबवून काय होणार आहे!

पतंगाचा मांजा बांधलेला असतो व पतंग उडवताना हातात धरून फिरवावे लागते त्याला तुमच्याकडे काय म्हणतात? पुण्यात आसारी म्हणायचो आम्ही. इतरांकडून "चक्री" शब्द ऐकलेला आहे.

तिचा आस हातात धरून फिरवतात लिहीणार होतो पण आस चा अर्थ कोणत्या भागात काय निघेल सांगता येत नाही

पतंगाचा मांजा बांधलेला असतो व पतंग उडवताना हातात धरून फिरवावे लागते त्याला तुमच्याकडे काय म्हणतात? >>> फिरकी

मस्त धागा.
कोकणात ज्याला ‘तवस’ म्हणतात त्याला सांगलीकडे ‘वाळूक’ म्हणतात.

त्या सरकारी घोषणेचा विदर्भात काहीच इफेक्ट झाला नसेल. झोपाळे लांबवून काय होणार आहे!>>
आस चा अर्थ कोणत्या भागात काय निघेल सांगता येत नाही >>
रच्याकने : आस म्हणजे कॉर्ड ना?
तवसं ना?

>>> तिचा आस हातात धरून फिरवतात लिहीणार होतो पण आस चा अर्थ कोणत्या भागात काय निघेल सांगता येत नाही

>>> झोपाळे लांबवून काय होणार आहे!
उलट पाळणे लांबवल्यामुळे त्यात मोठी माणसंही मावू लागली असं असेल.

गवारीला कोकणात 'चिटक्या' पण म्हणतात. पण रंग थोडा वेगळा असतो.

आमटी कोकणात बर्‍याच प्रकारची असते. (मिरच्या, सांडगे, आंबाडी, टोमॅटो, शेंगा, कैरी, सुकी/ओली कोलंबी..... डाळ).. पिवळसर रंगाची खोबर्‍याच्या रसात शिजवलेली ती आमटीच. फक्त डाळीची आमटी वेगळी असते.