एन एक्सटीरिअर पॉईंट...

सगळ्यांना वाचलीत आणि प्रतिक्रिया अभिप्राय दिलात त्याबद्दल धन्यवाद :).

आम्ही साधारण कॉलेजमध्ये असताना असेल, आमच्याकडे एका कार्यक्रमाची निमंत्रणपत्रिका आली होती. त्या यजमानांना लिखाणाची खूप आवड होती.. त्यामुळे ती पत्रिका होती फारच अलंकारिक भाषेत लिहिली होती.
सुरुवातीलाच वर्तुळातील वर्तुळातील वर्तुळ असे काहीस लिहिल होतं.. आणि त्यानंतर अतिशय अलंकारिक भाषेतील गोड स्वरातील निमंत्रण .
हे कुटुंब असं समाजातील बऱ्याच प्रतिष्ठित लोकांशी ओळखी संबंध राखून होतं. त्यामुळे त्यांच्याकडे थोडाफार पण ती पंक्ती प्रपंचही चाले.

त्यामुळे गमतीने आमची चिडवाचिडवी सुरू झाली, अरे यांच्या इतक्यावर्तुळांमध्ये आपण कुठल्या बरोबर वर्तुळात आहोत वगैरे वगैरे..
आणि चक्क आईच्या माहेरचे असूनही आई सुद्धा आमच्यात सामील झाली..

हे चित्र बघितल्यावर कित्येक वर्षापूर्वीचा तो प्रसंग आहे ते निमंत्रण पत्रिका आठवली. आणि "आपण कोणत्या बरं वर्तुळात असू?" या प्रश्नातून असंच काहीसं हे सुचलेलं.

***
ऋन्मेऽऽष, मोठ्या फॅमिलीत किंवा गोतावळ्यातच अशी बरीच वर्तुळ असतात.. त्यांचे नातेसंबंधही बरेच क्लिष्ट असतात असे बघितलय.

अज्ञान बालक, प्रत्यक्ष आयुष्यात मनात काही न ठेवता बोलून मोकळ झालेला नेहमीच चांगला.. पण बऱ्याच जणांना ते जमत नाही.
किल्मिष राहिली की त्यातून तेढ निर्माण होते.

शर्मिला
तुमच्या प्रतिसादावरून मला 'लिटल वुमेन' मधील एक प्रसंग आठवला. एकोणिसावे शतक, एडिटर त्या लेखिकेला सांगतो तू मला पुढच्या वेळी गिफ्ट आणशील तर त्या गोष्टीचा शेवट सुखद असला पाहिजे, आणि नायि के च लग्न झालं पाहिजे. परिकथा आवडतात.

ह्या कथेचे २-३ (वाढवलेले अंत सुचले आहेत... वेळ मिळाला की टाकते... टाईप करून.

ह्या काही सुचलेल्या कथेनंतरच्या कथुकल्या. .

१.
तेवढ्यात बेल वाजते, आणि सान्वी दाराकडे पळते.
दोन माणसं एक प्रचंड मोठा खोका घेऊन आत येतात..
" सरप्राइज.... बघ आवडतय का?"
आई-बाबाही हसत त्या खोक्याभोवती जमतात..
निमा पूर्ण गोंधळून जाते.. "ओह, तर यासाठी होता तो वेगळा ग्रुप..! " स्वतः वरच थोडी वैतागत ती बॉक्स उघडायला पुढे होते..

***
२.
"टिंग टाँग..."
निमा दार उघडते. दारात अनोळखी , (पण हँडसम) तरुणाला बघून, " कोण आपण..? "असे विचारणार तेव्हढ्यात पटकन आई पुढे येत म्हणते, " निमिष, अरे ये ये.."
" ओह ! आता कळलं त्या वेगळ्या ग्रुपचं कारण.. गेल्या काही महिन्यांपासून धोशा लावूनही आपण लक्ष देत नाही म्हटल्यावर हे यांचे इकडे हे फिक्सिंग सुरू झालेल वाटतं.. " पुटपुटतच निमा त्या तिघांच्या मागून दिवाणखान्यात जाते.
***

३. थोडी खट्टू होऊन ती पसारा आवरायला आतमध्ये जाते. उभ्या करून ठेवायला ती बॅगेच्या चेन लावायला घेते.. एक कागद चीनमध्ये अडकतो..
तो सोडवून ती बाहेर काढून बघते.. आणि त्याच पावली बाहेरच्या खोलीत परत जाते..
" का नाही सांगितलंत मला ? का माझ्यापासून लपवून ठेवलत? सान्वी तू सुद्धा...? बाबा आता कसं वाटतंय तुला..?" ,
निमाचा आवाज आणि डोळे दोन्ही भरून आले असतात.

ऋन्मेऽऽष, SharmilaR धन्यवाद _/\_