चहांबाज!

खूप मस्त लिहीलेले आहे.
चहा मला ठीक वाटतो. पण बिनसाखरेचा देतात तो आवडत नाही. कारण वरुन साखर घातली की ती चव येतच नाही जी करताना घातली की येते. आम्ही लहानपणी चहा बरोबर अमूल लावलेल्या पोळ्या किती हादडल्यात. तोच ब्रेकफास्ट असे. आई बिचारी गरम पोळ्या तव्यावरुन देत असे.

मस्त लिहिलंयस ऋन्मेष!
चहाबरोबर कित्येक आठवणी जोडलेल्या आहेत. लहानपणी आम्हाला 'दूधचहा' मिळायचा. म्हणजे कपभर दुधात नावापुरता आणि रंगापुरता चहा. त्यात बुडवून खाल्लेली खारी बिस्किटे (म्हणजे खारी. 50-50 वगैरे नाही) किंवा बटर किंवा टोस्ट. थोडं मोठं झाल्यावर मोठ्या माणसांच्या बरोबर बसून गप्पा ऐकत घेतलेला चहा. मे महिन्याच्या सुट्टीत किंवा एरवी काही कारणाने नातेवाईक आलेले असताना या सकाळी लवकरच्या चहाबरोबर होणाऱ्या निवांत गप्पांचं इतकं आकर्षण असायचं/ अजूनही आहे की त्यासाठी सुट्टी असूनही लवकर उठावंसं वाटायचं.
कॉलेजच्या दिवसांत होस्टेलवर चहा करायचो. तेव्हा माझ्या लक्षात आलं की उत्तर भारतीयांची चहा करण्याची पद्धत वेगळी असते. तोही चहा छानच लागतो.
आमच्या होस्टेलजवळ हिंदुस्थान बेकरी उघडली आणि आमची जोशी वडेवाल्यांसमोर मिळणाऱ्या चहाबरोबर काही तरी (बऱ्याचदा अर्थात पॅटीस) खाण्याची मोठीच सोय झाली. कारण जोशी वडेवाल्यांची ती विशिष्ट शाखा तरी होपलेस होती. फक्त चहा चांगला मिळायचा. तोही त्यांचा नसणार. जागा फक्त त्यांची. असो.
सीओईपीच्या बोटक्लबवर निवांत बसून चहा पिण्याची मजा आणखीनच वेगळी. सोबत समोसा किंवा गुडडे.
बंगलोरला आल्यापासून बाहेरचा चहा रद्द करून फिल्टर कॉफीवर आले. तंदूर चहा मिळायला लागल्यावर एकदोनदा घेतला, पण फार काही आवडला नाही. सध्या जिथे काम करते तिथले स्टुडंट लोक संध्याकाळी हौशीने चहा करतात. मी उशिरापर्यंत थांबणार असेन तर मीही घेते. मजा येते.
चहासोबत असणारी कंपनी खूप महत्त्वाची. आवडत नसणाऱ्या लोकांबरोबर चहा प्यायची मजा नाही. त्यापेक्षा एकटीने प्यावा. तसा जास्त आवडतो. औपचारिक सेटिंगमधेही प्यावा लागतो. तेव्हाही फार मजा नाही.

चहांबाज,
मस्त लिहिलंय !

^^^सीओईपीच्या बोटक्लबवर निवांत बसून चहा पिण्याची मजा आणखीनच वेगळी. सोबत समोसा किंवा गुडडे^^
काय आठवण करून दिलीस ग विशाखा...
मी महिन्याभरापूर्वी तिथेच तसाच लागणारा चहा पिले आणि खूप भारी वाटले... जागा तशीच आहे, कॅन्टीन ची कळकट अवस्था तशीच आहे, बाकडी आणि चिंचेच्या झाडाच्या पार तसाच आहे, उपडी टाकलेली होडकी पण तशीच..
फरक माझ्यातच पडलाय, चहा स्टूडेंट म्हणून नाही तर या वेळी पालक म्हणून प्यायला.

लेख चहासारखाच kadak झालाय हे वर लिहायचे राहिले...

व्हिजेटीआयवाल्याच्या धाग्यावर सीओपीअन्सचा बोटक्लब कट्टा आणि मधुशेठ, बाबुच्या हातचा चहाची आठवण
बाकी चहाबद्दलचे वेगवेगळे किस्से आहेत, वेगवेगळ्या आठवणी आहेत, त्यामुळे लेखाला अनुमोदन... "चहाला वेळ लागत नाही, पण वेळेला चहा लागतो" यातला मी पण एक!

मस्त लिहीले आहे! आवडले विशेषतः नवीन घरात केलेल्या जुगाडू चहाची हकीकत जिभेला चटका न बसणे ही तुझी सुपरपॉवर धमाल आहे.

आमच्याकडे अगदी लहानपणी चहा देत नसावेत पण शाळेत जाऊ लागल्यापासून चहा घेत असल्याच्या आठवणी आहेत. पण इतरांसारखे नॉर्मल एक दोन वेळा चहा घेण्यापासून ते चहाचे वेड लागण्यापर्यंत प्रवास कधी झाला ते लक्षात नाही. पण मला प्यायला जितका आवडतो तितकाच करायलाही आवडतो. एक दोन जवळच्या नातेवाईकांत पब्लिक जमले की त्यांच्या घरी सुद्धा मलाच चहा करायची फर्माईश होते.

चहासोबत असणारी कंपनी खूप महत्त्वाची >>> टोटली!

उत्तर भारतीयांची चहा करण्याची पद्धत वेगळी असते >>> वावे- म्हणजे काय वेगळे? मला स्पेसिफिकली आठवत नाही. मात्र दक्षिणेकडे इन जनरल चहा चांगला मिळत नाही असा माझा अनुभव आहे.

फारएण्ड- ते दूध जास्त आणि पाणी एकदम कमी घेतात. आधीच दूध, पाणी, साखर, चहा पावडर सगळं एकत्र करून भरपूर वेळ उकळतात. ढवळत राहिलं की उतू जात नाही.
बाहेर टपरीवर असाच मिळतो आपल्याकडेही. पण घरी जनरली आपण साखर घालून पाणी उकळतो आणि मग चहा पावडर घालून थोडं उकळून बंद करतो. दूध वेगळं गरम करून मग कपात चहा-दूध एकत्र करतो.
दक्षिणेकडे चहा जनरली नाही चांगला मिळत हे बरोबर आहे. पण गंमत अशी होते की आमच्या ऑफिसमध्ये जे दक्षिण भारतीय आहेत ते ऑफिस कँटीनमधे चहा घेतात, कॉफी घेत नाहीत कारण ती त्यांच्या घरच्या स्टँडर्डची नसते आणि उत्तर भारतीय (त्यात मराठीही आले) कॉफी घेतात कारण तो चहा आपल्या स्टँडर्डचा नसतो
धनवन्ती- अरे वा! मस्तच.

खूपच मस्त लिहिले आहेस ऋ. चहासोबत गप्पा, रोमान्स, स्पर्धा, खाऊ, कोरोनातील जुगाडू चहा - लेख अतिशय प्रसन्न आणि ताजातवाना करणारा झाला आहे.
चहाबाज नाही/ चहाच घेत नाही पण प्यावासा वाटावा इतके आवडले लेखन.

अस्मिता तू टीटोटलर आहेस की.
माझा नवराही जहाजावर कित्येक वर्षे काढुनही टीटोटलर आहे.

चहापुराण आवडले. नव्या घरातील पहिल्या चहाचा क़िस्सा खास.

चहा “लागतोच” असे नाही पण प्यायचाच तर थोडा जास्त दुधाचा, कमी साखरेचा (नसली तरी ओके) milky texture चा चहा पाहिजेल. Disposable cups, काचेचे ग्लास यात नक्को. कप-बशीत(च). पूर्ण भरून.

Actually, चहा आणि कॉफी याबाबतीत थोडे bisexuality सारखे होते माझे 😄 दोनू पसंद आते मेरेकू, कभी कॉफी कभी चाय.

@ वावे,

… दक्षिण भारतीय कॉफी घेत नाहीत कारण ती त्यांच्या घरच्या स्टँडर्डची नसते आणि इतर सर्व कॉफी घेतात कारण चहा त्यांच्या स्टँडर्डचा नसतो… 👍

What an astute observation!

मस्त लिहिलं आहे. नवीन घरातल्या चहाचा प्रसंग मस्त रंगवलाय . जुगाडू चहा.नवीन घरात पहिला चहा ,असाच असतो, शोधाशोध वाला चहा.
मलापण चहाबरोबर गोड किंवा बिस्किटं आवडत नाहीत .चकली खाऱ्या शंकरपाळ्या ,तिखट शेव ,थेपला अगदी राहिलेले शिळे धपाटेही खाते चहाबरोबर ,मस्त लागतात . तेल लावलेली गरम चहाचपाती तर सकाळच्या शाळेचा नाश्ता असायचा.अजूनही घरी जास्त तोच नाश्ता होतो.

चहासोबत असणारी कंपनी खूप महत्त्वाची >+1हे मात्र खरंय

फारएण्ड- ते दूध जास्त आणि पाणी एकदम कमी घेतात. आधीच दूध, पाणी, साखर, चहा पावडर सगळं एकत्र करून भरपूर वेळ उकळतात. ढवळत राहिलं की उतू जात नाही. >>> हो आले लक्षात

दक्षिण भारतीय आहेत ते ऑफिस कँटीनमधे चहा घेतात, कॉफी घेत नाहीत कारण ती त्यांच्या घरच्या स्टँडर्डची नसते आणि उत्तर भारतीय (त्यात मराठीही आले) कॉफी घेतात कारण तो चहा आपल्या स्टँडर्डचा नसतो >>>

मस्त जमलाय लेख . चहाशी निगडित अगणित आठवणी आहेत . दिवसातून ४-५ कप ते आता १ कप असा कमी केलाय चहा , आणि गेली ९-१० वर्षे बिनसाखरेचा चहा घेतेय , गोड चहा जातच नाही . बाकी चहा आणि आईच्या हाताची चकली हे माझ्यासाठी स्वर्गसुख .

मस्तच जमला आहे लेख. पहिला पैजेचा प्रसंग आणि जुगाडू चहा दोन्ही आवडले.
बाकी चहा बरोबर बिस्कीट ह्याला बिग नो हे फारच पटले. बिस्किटे चहाची चव पूर्ण बिघडवतात ह्याच्याशी सहमत. त्यापेक्षा चहा बरोबर चिवडा अधिक चांगला लागतो.
बिस्किटा वरून आठवले, आमच्या ऑफिस मध्ये एक टी लेडी चहा अप्रतिम करायची आणि म्हणे तिच्या चहाच सीक्रेट इंग्रेडियंट होतं ग्लुकोज बिस्कीट. चहा करताना आपण आलं घालतो तसं ती ग्लुकोज बिस्कीट चुरुन घालते असं सांगायची ती . मी मात्र स्वतः कधी घालून बघितल नाहीये.
बाकी चहा चांगला व्हायला देवाची कृपा , नशीब वगैरे असाव लागतं असं मला वाटत. प्रत्येक वेळी मी केलेल्या चहाची चव वेगळी असते. चांगला झालेला चहा कसा केला होता हे नीट लक्षात ठेवून परत तसाच केला तरी तसाच होईल ही गॅरंटी नाही अजिबातच.

चहाचं व्यसन बाबांमुळे लागलं.
अगदी लहानपणी घरचे चहा देत नसत मग बाबा चहाबाज आणि मी सतत त्यांच्या आजुबाजुला. मग ते पितात तर मी का नाही?
मला तेच पाहिजे ह्या हट्टाने मागायचे. मग आधी दुधाळ चहा देत.
बाबांच्या चहाच्या रंगाशी मॅच नाही म्हणून रडरड ते आजीचा धपाटा, कसली डँबरट मुलगी रे तुझी( बाबाला म्हणत) आजी एक चमचा चहा पाजायची. ही मी ३-४ वर्षाची असतानाची गोष्ट आजीने बर्‍याच वेळा सांगितली नंतर.
मग कळायला लागल्यावर एक कप सकाळचा प्यायला मागायचे ते ही ८-९ वर्षात आणि तसाच जरासा गडद रंग, अगदी बाबांना आवडायचा तसा.
लहान वयात अ‍ॅसीडीटी जडायचे कारण तेच होतं.
मग डोक्टरची भिती घालुन नाश्ता केल्यावरच चहा मिळायचा. मग बाबा कसे पितात सकाळी सकाळी असा हट्ट असायचा. आणि रंग सुद्धा तोच हवा असायचा. पण हट्ट तो हट्ट. आणि बाबा माझ्या बाजुने आईशी वाद घालत, दे काही नाही होत. माझासाठी केला तोच दे. आई हरून शेवटी द्यायची मला.

त्यामुळे दुधाळ चहा टोटल नो नो.
खुप उकळलेला चहा टोटल नो नो. मस्त केसरी चहा पण खुप उकळायचा नाही.
चहा दोन प्रकारे बनतात आमच्याकडे. नुसते पाणी , आलं आणि चहापत्ती. मग गरम दूध वेगळे घालून चहा कपात ओतायचा.
दुसरी पद्धत पाणी ,आलं उकळवून दूध घालून मग चहापत्ती. दोन्ही ज्यास्त उकळवत बसायचे नाही. चहापूड टाकली की गॅस बंद करायचा. मग गाळून प्यायचा.
आमच्याकडे सगळेच चहाबाज. आणि आईची विशिष्ट चहाची पद्धत आहे तीच मी शिकले कारण तोच चहा पिवुन वाढले.
आजही नाश्ता करुनच चहा पिते. लहानपणी नाशता झाला की गूड डे नाहीतर हत्तीचे कान चहा असे आवडायचे खायला. गरम घावणे आणि आंबोळी, शिळे कोंबडी वडे वगैरे.
चहा-चपाती टोटल नो फोर एसीडीटी. आधी पुरी खायची पण तोच अ‍ॅसीडीटी सो ते सुद्धा बंद.
मग मोठेपणी चकली किंवा बेसनाचा लाडू आधी संपवून त्यावर गरम चहा.
चहाचे सुखद क्षण आणि बाबांच्या आठवणी असा एक कोपरा आहे घरात. चहाला मस्त कंपनी हवी हे अगदी खरं.
बाबा खुप काही गोष्टी शिकवायचे सांगायचे, हसवायचे. त्यांच्यबरोबर चहा पिण्यातली मज्जा काही औरच.
दुर्दैवाने उतारवयात त्यांची आजाराने गिळायची क्षमता गेली आणि पोटाला फूड पाईप बसवला. आता ते हट्ट करत. जरासाच दे चहा, काही नाही होत.
घश्याने काहीही देणं त्यांना परवानगी न्हवती.
ते अगदी रडत, कधी न्हवे ते माझ्यावर रागवत.
मग मी भीतभीत त्यांना चहा द्यायची. मग सगळा गोंधळ व्हायचा ( श्वास लागणे वगैरे)
मी तर आईचा इतरा ओरडा खाल्ला ना त्या दिवसात. तुच दिलास ना चहा त्यांना??
त्यांच्याइतका चहाबाज मी तरी कोणी पाहिलाच नाही. अगदी कधीही, कितीही वेळा चहा हवा असलेला. एक कायम वीक पाँइट.
मी सध्या चहाच कमी केलाय.
ह्या लेखाने त्या आठवणींने रडवलस.
असो.

ऋ, धन्यवाद.

झंपी तुमची पोस्ट वाचून माझेही डोळे पाणावले..
पण बाबांच्या चहाच्या वेडाला सलाम!

माझ्या चहाचा रंग अगदी बाबांच्या चहासारखा पाहिजे यावर मात्र हसायला आले आणि सेम पिंच झाले

इतर सर्व प्रतिसादांचे आभार.. बाकी उद्या लिहितो..

सर्व प्रतिसादांचे मनापासून आभार

पहिला 32 चहा किस्सा आधीही एके ठिकाणी लिहिला होता. त्यातलेच आकडे कॉपी पेस्ट केले. उगाच पुन्हा ती घटना आठवण्यात आकडे थोडेफार बदलले तर त्यावरून बवाल नको. कारण तो 32 आकडा सुद्धा दोनचार पुढे मागे असेलच. पण आकडा नाही तर किस्सा महत्वाचा

नवीन घरातील चहाचा किस्सा मी तेव्हाच ताजा ताजा फेसबुक वर टाकला होता. त्यामुळे तो सुद्धा जसाच्या तसा कॉपी-पेस्ट केला. त्यामुळे त्यातले डिटेल आठवावे न लागल्याने तंतोतंत खरे आहेत

चहाचा चटका बसत नाही हे चांगले कमी आणि वाईट जास्त आहे. म्हणजे घरी उकळता चहा मिळतोच. आईने चुकून आधी ओतला आणि मी अर्ध्या एक मिनिटाने काम आटोपून आलो तर ती मी न सांगताच लगेच पुन्हा गरम करून देते. म्हणून आई स्पेशल असते

पण बाहेर सगळीकडे उकळत्या चहाची खात्री नसते. ऑफिसमध्ये जागेवर आणून देतात ती तर मी कधी घेतच नाही. तरीही नशिबात कोमट चहा आलाच आणि पुन्हा गरम करायचा पर्याय नसेल तर नाईलाजाने मला अन्नाची माफी मागून ती ओतून द्यावी लागते. कोमट चहा मी नाही पिऊ शकत.
गोड चहा सुद्धा असेच विष वाटते. गोड दूध, लस्सी, खीर बाकी काही चालेल. पण गोड चहाचा एक घोट घेतला तरी पुन्हा अन्नाची माफी मागावी लागते.

कॉलेज काळातील चहाचे बरेच किस्से आहेत. ते देखील वेगवेगळ्या कॉलेजचे, ऑफिसचे, ग्रूपचे आहेत. हा लेख फेसबुकवर देखील टाकला आहे. तो वाचून मला काही मित्रांनी मेसेज केला की आपल्या अमुकतमुक चहाचा उल्लेख तू लेखात केलास नाही. त्यांना म्हटले बाबांनो मग ग्रंथ झाला असता आणि कोणीच वाचला नसता

अजून इतर प्रतिसाद वाचून जिथे जिथे सेम पिंच झाले त्यावर नंतर लिहितो...

मस्त लिहिलंयस, ऋ! लेख आवडला. मी पण तुझ्यासारखीच चहाबाज. चहा इतका आवडतो की रिसेन्टली मी आणि माझ्या नवर्‍याने चहाचे चित्र असलेले टीशर्टस घेतले आहेत हे पहा

बाकी ते हल्ली बाहेर कागदी कपात चहा देतात तो मात्र मला आवडत नाही. चहाच्या नावाखाली तोंडाला पानं पुसतात. चहा हवा तो ग्लासातलाच.

हे चहाचे टी शर्ट मस्त आहे रमड
मलाही यातले दोन तीन प्रकारचे टी शर्ट घ्यावेसे वाटतात. एक चहावरचे तर दुसरे कोकणात जन्म घ्यायला भाग्य लागते आशयाचे, तसेच एखादे मी आळशी आहे आणि मला आराम करायला आवडतो हे दर्शविणारे... त्यातही चहा आणि आराम एकत्र आला तर क्या बात

चहा आणि आईच्या हाताची चकली हे माझ्यासाठी स्वर्गसुख..
>>>>>
+७८६
माझ्या आईला आता जमत नाही म्हणून चकली करणे सोडले आहे पण तिच्या हातची चकली माझ्या मित्रांमध्ये सुद्धा फेमस होती. दिवाळीला सर्व प्रकारचा फराळ म्हणजे शेव, चकली, चिवडा, शंकरपाळी, करंजी आळीपाळीने तोंडात टाकत, आणि तोंडात त्यांचे वेगवेगळे कॉम्बिनेशन होईल हे बघत, घोट घोट चहा पित राहणे हेच या सणाचे खरे सुख

थोडक्यात जेव्हा दिवाळीचे फराळ भाव खाऊन इतर खाद्यपदार्थांचे मार्केट डाऊन करत असतात तेव्हा देखील चहा आपले नाणे खणखणीत वाजवून फराळाचीच मजा दुप्पट करत असतो.

चहात बुडवून खायला चकली आणि शंकरपाळे बेस्ट लागतात. खारी, बटर, क्रीमरोल, टोस्ट, पोळी, थोड्या तुपावर/बटरवर भाजलेला ब्रेड हेही छान लागतात.
ऋन्मेष, 'कष्टटाळू' असं लिहिलेला टीशर्ट असतो माझ्या एका दिराकडे आहे.

मस्तच झाला आहे चहा लेख. आधी बिलकुल चहा न पिणारी मी नोकरी सुरू झाल्यावर चहा प्यायला लागलें. कारण कॉम्प्युटर रूम मध्ये किंवा जनरल ऑफिस मधे चहा बसल्या जागी यायचा तशी कॉफी नाही मिळायची. आणि थंडगार रूम मध्ये काहीतरी गरम हे हवंच असायचं.
मग मात्र दिवसातून चार वेळा चहा सुरू झाला. आता तो बिनसाखरेचा प्यायला जातो. आणि आता साखर वाला घेतला तर फारच विचित्र चव लागते.

हो वावे, कष्टटाळू माहीत आहे
actually ऑनलाइन साईट वर चेक केले की तेच ते सगळीकडे दिसतात त्यामुळे अतिशय युनिक अतिशय आगळेवेगळे फॅक्टर त्यात राहात नाही असे वाटते. म्हणून मग घ्यायचा विचार टाळतो. आपल्या आवडीचे वाक्य आणि डिझाइन कस्टमाईज्ड करून मिळते का बघायला हवे..
तरी दोन्ही मुलांना घेतली आहेत यातली काही टीशर्ट

खूपच मस्त लिहीलेले आहे.

सीओईपीच्या बोटक्लबवर निवांत बसून चहा पिण्याची मजा आणखीनच वेगळी. सोबत समोसा किंवा गुडडे. >> वावे, आप भी!! सहीच.

त्या बोटक्लब आणि चहाचा जुना ऋणानुबंध आहे. इतका की मी तिथे असताना यावर कॉलेजच्या मॅगझिनमध्ये लेख पण लिहिला होता.

मस्त लिहिले आहे ऋन्मेष!! चहा पिताना कंपनी महत्वाची ही मात्र खरे !! लेख वाचल्या वाचल्या मला रूपा ची आठवण झाली . तुमचे हे टीशर्ट गटग ला पाहिले होते.

खूप छान लेख लिहिलास ॠन्मेष! माझ्यासारख्या एका चहाबाजाला अगदी रिलेट होईल असाच आहे. सगळ्या छान आठवणी आहेत तुझ्या. पण खासकरून नवीन घर लावताना घडणारा रोमान्स असतो हा पहिला चहा बनवणे!
वेळकाळ कोणतीही, बरं वाटत असेल नसेल, कोणी सोबत असेल तर उत्तम नसेल तरी उत्तम, पाऊस, थंडी, उन्हाळा तिन्ही ॠतूत बेस्ट असा आपला जिव्हाळ्याचा चहा! माझी भाची मला सायकोपॅथ म्हणते कारण मी भारतात अगदी भर उन्हाळ्यात गेले तरी पहिली चहाची फर्माईश करते. म्हटलं कोणत्याही कोल्ड्रींक ने जीवाला थंडावा मिळणार नाहीये, चहाच पाहिजे.
तुला जसा अगदी उकळता चहा लागतो, माझी आई अगदी तश्शीच आहे. पातेल्यातून डायरेक्ट तोंडात गाळला तरी म्हणेल अगं मधे जरा हवा लागली आणि गार झाला ओट्याशीच उभं राहायचं चहा पिताना, हा गाळला आणि भुरूक भुरूक करत दुसर्‍या मिनिटाला संपला.

चहामय जीवन आहे माझंही. परफेक्ट रंगाचाच चहा लागतो हे सगळ्या अट्टल चहाबाजांचं कॉमन लक्षण दिसतंय. उगा पांढरा फट्टक पडलेला, जास्त चहा पावडर घालू नये, काळा चहा पिऊ नये सांगणारी लोकं मला अजिबात आवडत नाहीत.

हल्ली अ‍ॅसिडीटीच्या त्रासामुळे चहाप्रेमाला मुकावं लागणार की काय असं वाटत असताना एका तज्ञाचा विडीओ पाहिला ज्यात त्याने अर्ध दुध, अर्ध पाणी एकत्र उकळून मग चहा पावडर वगैरे असं करून प्यायलेल्या चहाने अ‍ॅसिडीटी होत नाही सांगितलं आणि एवढा आनंद झाला.

असो, खूप मस्त विषय ! मन एकदम तरतरीत झाले.

अर्ध दुध, अर्ध पाणी फंडा चहात कसे काम करतो माहीत नाही पण ऍसिडिटी वरच उपाय म्हणून मी अर्धा कप थंड दूध आणि अर्धा कप साधे पाणी मिसळून पितो. लगेच छान वाटते. फरक जाणवतो.

..

नवीन घर लावताना घडणारा रोमान्स असतो हा पहिला चहा बनवणे!
>>>>
अगदी..
तसेच नवीन घराचे इंटेरियर काम करताना तिथे दोघांनीच जाणे आणि पांढरी झालेली फारशी पुसून तिथे फतकल मारून बसणे. मग सोबत घेऊन आलेल्या वडापाववर ताव मारत पुढच्या कामाची प्लॅनिंग करणे हा देखील छान रोमँटिक अनुभव असतो. पुढच्यावेळी येऊ तेव्हा चहा बनवायला एक छोटी शेगडी आणून ठेवू अशी त्यावेळी केलेली प्लॅनिंग सुद्धा चाय के साथ रोमान्सचाच एक भाग असतो