ये हृदयीचे ते हृदयी

कधी कधी मूड उगाचच नकारात्मक होउन जातो. जळी-स्थळी- काष्ठी-पाषाणी फक्त स्वतःच्या चूका आठवु लागतात. आणि त्याही १० पटींनी मॅग्निफाईड. खरे तर आपण सारे जण उन्नीस बीस त्याच किंवा तितक्याच गंभीर चूका करत असतो, जवळ जवळ चूक करता करता सावरलेलो असतो. ते काही का असेना, निखालस ईव्हिल आणि निर्दयी आपल्या इनर क्रिटिकला ते मंजूर नसते. खदाखदा हसत क्वचित कुत्सित हसत आपल्यातील प्रत्येक दोष तो १० पटींनी मॅग्निफाय करुन दाखवत असतो. कामच आहे ना ते त्याचे - उगाच तांडव करायचे. (आणि होय तो 'तो'च असतो ती नसते ) त्याचे कामच छळायचे. मार्गदर्शन करतोय या नावा खाली छळ मांडायचे. काहीही चांगले लिहायचे, वाचायचे, बोलायचे ठरवले की हा म्हणणार "ए गपे! खाली बस" आणि हे असं शाळकरी मुलीसारखं वागवलं की आपणही आक्रसून जाणार आणि गप्प सुस्त पडून रहाणार हे ओघाने आलेच. तर डार्क मूड बरेचदा येतो. अश्यावेळी आपला स्वर्गातला 'गार्डिअन एंजलही' कुठे पत्ते पिसण्यात दंग असतो देव जाणे. पण कोणीच मदतीला येत नसते. You are wallowing in self-disgust or self-pity. आणि ते सुद्धा आलटून-पालटून बरं का. सुख दुखतं म्हणतात ना ते यालाच. ना गाणी ऐकता येत, ना पॉडकास्टस ना सिनेमे, ना पुस्तके - कश्शात म्हणजे कश्शात जीव रमत नसताना .......
.
"Ask and it shall be given you;
seek and you shall find;
knock, and it shall be opened unto you"
- असा अनुभव येतो. मी माझ्या जीवलग, मैत्रिणीला सांगते की मी बघ फेसबुक सन्यास घेत आहे, अन्य सोशल फोरम्स वरुन अदृष्य होत आहे. वैतागले आहे. मला काहीतरी दुखतय आणि खरच दुखत असतं, आणि आपले म्हणणे, आपण खरेही करुन दाखवणार असतो. मेसेज टाकून आपण आपल्या 'कोशात' जाउन बसतो.
आणि whoa! दुसर्‍या दिवशी तिचे उत्तर आलेले असते ... इतके प्रेमळ, उत्साहवर्धक आणि मुख्य म्हणजे आपले कौतुक करणारे याय!! ते फार महत्वाचे असते. इनर क्रिटिकच्या फाडकन मुस्काटात द्यायची असेल तर आवडत्या मैत्रिणीच्या जेन्युइन कौतुकाशिवाय तरणोपाय नाही. तिच्या स्तुतीशिवाय ते होणे नाही. ना ही स्तुती विकत घेता येते, साम-दाम-दंड-भेद- डिप्लोमसी कशानेही ती 'barTer' करता येत नाही. आणि अलगद पिकल्या फळासारखी आपल्या फाटक्या झोळीत येउन पडते दूरच्या तिला मीठी तरी कशी मारणार कसं तिला सांगणार अगं राणी! हेच याचीच मला गरज होती. हेच ते औषध जे मला तातडीने हवे होते. आपण फक्त लिहीतो 'TY'. कुठे एखाद्या वाक्याला बदाम, कुठे एखाद्या वाक्याला स्मायली. मनात मात्र आता सुर्योदयाचा प्रकाश पिसारा फुलवुन थुईथुई नाचत असतो. आपण कोणालातरी आवडतो आणि आपली जगात या विश्वात कोणाला तरी किंमत आहे. हे व्हॅलिडेशन सर्वांनाच एखाद्या कातर क्षणी लागतच की. तिकडे, मैत्रिणीच्या पुण्याईच्या खात्यात झरझर पुण्य पडत असते. 'खोर्‍याने ओढतात' तद्वत, किंवा 'नोटा छापतात' तसे तिचे पुण्याईचे खाते भरत जाते. तिला कळते ते का नाही माहीत नाही कारण आपण काही हा अनुभव तिला स्पेल आऊट करुन सांगणार नसतो. तिला कळेलच की आपोआप. 'या हृदयीचे त्या हृदयी ..."
.
हृदया हृदय येक जाले। ये हृदयीचे ते हृदयी घातले।
द्वैत न मोडता केले। आपणा ऐसे अर्जुना।।
.
असो. ती नक्की वाचणार आणि ती मनात ओळखणार. आता ती इथे माबोवर आहे की मी तिला लिंक पाठवेन ते मी गुलदस्त्यात ठेवणार आहे. परत माझीच टेप लावते ....... परवाच हा मैत्राचा अनुभव आला आणि आज शिवानींचा सुंदर लेख मैत्र जीवांचे वाचनात आला. जगात कोणताही योगायोग असा नसतो. एव्ह्रीथिंग इज प्लॅनड.