Submitted by दत्तात्रय साळुंके on 4 June, 2025 - 08:16
अवकाळी ढग फुटला
हुंदका काळजात दाटला
वाहवली स्वप्न सारी
कांद्याचा चिखल मारी
टोमॅटो वेलीवर नासला
हुंदका काळजात दाटला
मावळले चांदणे कपासीचे
भय पुढल्या अंधाराचे
कर्जाचा बोजा वाढला
हुंदका काळजात दाटला
आशेला असे हुलकावणे
दोरीवर नित्याचे चालणे
डोंबा-याचा खेळ जाहला
हुंदका काळजात दाटला
देवा, सोसले कष्ट अपार
कोण घेईना माझी तक्रार
धीर अवघा आता सुटला
हुंदका काळजात दाटला
हाक तुला शेवटची दिली
कंबर मी पुन्हा कसली
श्वास पणाला लागला
हुंदका काळजात दाटला
कष्टाला मी ना कमी
करील दुनियेची बेगमी
हात दे तुझा या हाताला
हुंदका काळजात दाटला
© दत्तात्रय साळुंके
३-६-२०२५
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
कविता नेहमीप्रमाणे छान..!
कविता नेहमीप्रमाणे छान..!
अवकाळी पाऊस बळीराजाचे खूप नुकसान करून गेला..
निसर्गापुढे कुणाचेच काही चालत नाही हे खरं..!