मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
Submitted by द्वैत on 1 April, 2024 - 11:11
तो शुभ्र नभाचा तुकडा कोसळला शिखरावरती
पाण्यात किनारे बुडता दुःखाला आली भरती
अश्रूंचा गंध फुलांना देऊन निघाला वारा
ओंजळीत ओल्या उरला धगधगता एक निखारा
घंटांचा नाद घुमेना पांगल्या दिव्यांच्या ओळी
हुंदका तमाच्या पोटी अंकुरतो नसत्या वेळी
चाहूल कुणाची येते नको वळून पाहू मागे
विजनाच्या वाटेवरती घर नक्षत्रांचे जागे
द्वैत
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
अद्वितीय …!
अद्वितीय …!
छान !
छान !
छानच
छानच
सुंदर रचना..!
सुंदर रचना..!
सुंदर!!!
सुंदर!!!
भन्नाट सुंदर !!
भन्नाट सुंदर !!
अप्रतिम शब्दयोजना.
ओ हो....
ओ हो....
सुंदर!
सुंदर!
कवितेचे शीर्षक वाचून मनात "ये चांदसा रोशन चेहरा" या चालीत म्हटले.
सगळी कविता त्या चालीवर गाता येईल.
मस्त. ग्रेसांची आठवण करून
मस्त. ग्रेसांची आठवण करून दिली.
शीर्षकात चुकून नभीचा तुकडा वाचलं. मेडिकल स्टुडंटची कविता आहे कि आर के प्रॉडक्शनच्या आगामी सिनेमासाठी लिहीलेय या उत्सुकतेने पाहिली.
सुरेख कविता.
सुरेख कविता. अधुनमधून एखाद्या शांत दुपारी मी तुमच्या जुन्या कविताही पुन्हापुन्हा वाचते. तुम्ही आणि अनंतयात्री यांनी तुमची निर्मितीप्रक्रिया कुमारसरांच्या 'मराठी : लेखन घडते कसे' या उपक्रमात लिहावी अशी इच्छा होती.
अस्मिता +१११
अस्मिता +१११