Archive through July 21, 2007

Hitguj » Gulmohar » शालिवाहन शके १९२९ (२००७-२००८) » आषाढ » कथा कादंबरी » Navee pahaT » Archive through July 21, 2007

« Previous Next »

Ksha
Thursday, July 19, 2007 - 12:23 am:

लिहितेस चांगली.
पण "नवी पहाट" म्हंटल्यावर मला पुणे विविधभारतीवर रविवारी दुपारी त्याच नावाचं लागणारं सदर आठवलं आणि त्याचं ते भयानक चाल असणारं शीर्षकगीत. (गायक अगदी त्या चित्रपटगृहातल्या "जनहीत के लिये प्रसारीत" डॉक्युमेंटरीमधून आलेले होते)
"नवी पहाऽऽऽट"
..आई गं.

माफ करा पण अगदीच राहवलं नाही

नको असेल तर नेमस्तकांना सांगून उडवून टाका.. दिवा घ्यालंच!

Chetnaa
Thursday, July 19, 2007 - 2:23 am:

क्ष थंक्स मी काही ऐकले नाही ते गाणे... वाचले ना?

माझी ही कथा पहाटे सुरु होउन शेवटही पहाटे असल्याने आणि कथेसाठी समर्पक असल्याने हे नाव ठेवावे लागले.
पुढे वाचल्यावर पटेलच तुला ते... यापुढे मात्र नवी पहाट म्हटल्यावर तुला माझी कथा आठवेल. म्हणजे गाणे विसरायला मदतच होइल की?

Chetnaa
Thursday, July 19, 2007 - 5:34 am:

गोंधळून एकदम ब्रेक लाउन गाडी थांबवली सुदेशने. आणि काय प्रकार आहे हे ध्यानात येताच तबडतोब गाडी सुरु करन्याचा प्रयत्न करु लागला. पण त्याआधीच त्या गुंडांनी हल्ला केला होता. खिडक्यांच्या काचा फ़ोडुन एकाने हिसका देतच दार उघडले रिच्याच्या बाजुचे. दुसरा सुदेशच्या बाजुने त्याला आत ढकलतच आत घुसला. आणि धारदर सुर्‍याचे पाते त्याच्या गळ्याला लावले.
" जैसा कहता हू वैसाईच करनेका,क्या? चल माल निकाल." सुदेशने गुपचुप पाकीट काढुन दिले.
" वो घडी,अंगुठी,चेन सब उतारो. " सुर्‍याचे पाते त्याच्या डोळ्यासमोर नाचवत तो म्हणाला. सुदेशने तेही काढुन दिले. रिचाची तर भीतीने दातखिळच बसली होती. ती थरथर कापत सर्व प्रकार पहात होती.तेवढ्यात तीच्य जवळचा गुंड तिची पर्स हेसकत ओरडला,
" और तू क्या देख रहेली है छमिया चल उतार सारे गहने फ़टाफ़ट. " असे म्हणत त्याने तिच्या गळ्यातल्या मंगळसुत्राला हात घातला तिच्यात कुठून धैर्य आले कुणास ठाउक? पण त्याचा हात झिडकारतच ती म्हणाली,
" डो' न्ट टच मी, हात मत लागाओ मै देती हू तुम्हे गहने ." असे म्हणत ती दागिने काढुन देउ लागली.
" इन्ग्लिस झाड रहेली है... और इतना गुस्सा कायको होती है? तेरे को हात लगाया तो पिघल जायेगी क्या देखू तो मै भी... " असं म्हणत आधी त्याने तिच्या जवळचे सर्व दागिने हिसकुन घेत खिशात टाकले आणि तिचा हात पकडून जोरजोरात कुरवाळु लागला. त्याच्या हातातुन हात सोडवण्याचा प्रयत्न करत तिने रागाने त्याच्या कडे पाहिले. त्याचे डोळे पूर्नपणे वासनेने बरबटलेले होते. त्याची घाणेरडी नजर तिच्या सर्वांगा वरुन फ़िरु लागली. ती भितीने शहारली.त्याचा घाणेरडा हेतु लक्षात येताच तिने असहाय पणे सुदेश कडे पाहिले. तोही घाबरुन गेला होता. ती रडायला लागली.
" सुदेशऽ सुदेश काहीतरी कर रेऽऽ " सुदेश त्या गुंडांना म्हणाला,
"देखिये हमने आपको सबकुछ दे दिया है. अब हमे जाने दिजिये. "
तसा त्याच्या गळ्यावर सुरा टोचत तो गुंड ओरडला,
" अबे ये अपना मुंह बंद रखने का... जादा हिरोगिरी की ना तो पहले तेरेकोच टपकायेगा. वैसे तो टपकाने के वास्तेच रोका था... मगर तेरी बिवी पसंद आ गई. बाद मे छोड देगा चल तू भी क्या याद रखेगा? "
त्याने सुर आण्खी आत रुतवला. सुदेश गप्प बसण्या खेरीज काही करु शकला नाही. तसे तिनेच त्यांना विनवायला सुरुवात केली.
" देखिये भाई साब, प्लिज हमे जाने दिजिये... मैने आपको भाई कहा है ल्पिज... "
तशी त्याने खाडकन तिच्या थोबाडीत ठेवली. फ़ालतु बकवास बंद कर. एकाला सुदेश वर लक्ष ठेवायचा इशारा करुन दुसराही बाहेर आला आणि तिला फ़रफ़रट बाहेर ओढली. ती असहाय पणे मदती साठी ओरडू लागली. पण तिचा आवाज ऐकायला तिथे कुणी नव्हते. सुदेशने धडपड केली तसा गुंडाने सुरा अधिकच आत रुतवायला सुरुवात केली. त्याने मनातल्या मनात देवाचा धाव सुरु केला की एखादी पोलिस जीप तरी या बाजुस येउ देआणि रिचाची सुटका करु दे पण काही उपयोग झाला नव्हता. ते एकामागोमाग तिच्यावर तुटुन पडले.... आणि त्यांना जिवंतपणी मारुन मेल्यावर जिवंत सोडुन गेले......
क्रमश्:

Arc
Thursday, July 19, 2007 - 5:55 am:

असाच एक हिन्दी सिनेमा होता, नाव नाहि आठवत, पण रेखा होती त्यात. अर्थात, चेतनची story पुढे काय वळण घेते माहित नाही.

Ana_meera
Thursday, July 19, 2007 - 6:40 am:

चेतना, भयंकरच. आता शरिरावरचे घाव तर भरुन निघतील पण मनावरचे?

Chetnaa
Thursday, July 19, 2007 - 7:27 am:

थंक्स अर्क,अनघा....
हो मनावरील जखमाच जास्त भयंकर असातात... मला तेच दाखवायचय इथे...
आताच एक मोठी पोस्ट लिहिली आणि नेमकी पोस्ट करण्या आधी लाइट गेले.... सर्व मेहनत वाया...
आता लिहिते नंतर... लवकरच

Supermom
Thursday, July 19, 2007 - 12:02 pm:

'घर' त्या सिनेमाचं नाव. विनोद मेहरा नि रेखा होते त्यात.

Amruta
Thursday, July 19, 2007 - 1:00 pm:

होय आणि का माहित नाहि पण जेव्हा गुंड गाडी समोर उभे राहिले तेव्हा पहिला मला घर सिनेमा आठवला. खुप सुंदर गाणी होती त्यात. ह्या कथेत काय होतय वाचायला उत्सुक आहे.

Runi
Thursday, July 19, 2007 - 5:31 pm:

हो खुपच सुरेख सिनेमा आहे घर. आणि गाणी तर केवळ अप्रतीम, बघुयात आता या कथेत काय होते ते.

Chetnaa
Friday, July 20, 2007 - 10:56 am:

रिचा पूर्ण ग्लानीत होती. सुदेश तिला घरी घेउन आला. ती शुध्दीवर आलि तशी काय घडले ते आठवुन ओक्साबोक्शी रडु लागली. तिचे मन शान्त व्हावे आणि तिला झोप लागले तर बरे असा विचार करुन सुदेशने तिला झोपेची गोळी देऊन जवळ घेऊन झोपवले.
संपूर्ण दोन दिवस ती ग्लानीत असल्या सारखी झोपत होती. जाग आली की परत ओक्साबोक्सी रडायला लागे, आणि रडता रडता परत झोपी जाई.
सुदेशला तिची ही अवस्था बघवत नव्हती. आपण तिच्यासाठी काही करु शकलो नाही ही बोच त्याला स्वस्थता लाभु देत नव्हती. पण तेव्हाही तो काहीही करु शकला नव्हता आणि आताही तिला समजवण्या पलिकडे काही करु शकत नव्हता. हताशपणे तो तिच्याकडे बघत राही. स्वता:वर चिडत राही.

Chetnaa
Friday, July 20, 2007 - 11:09 am:

पंधरा वीस दिवस गेले. रिचा पूर्णपणे सावरली नव्हती तरी दैनंदिन व्यवहार सुरु झाले होते. अजुनही ती रजेवरच होती. त्यामुळे दिवसभर घरात विचारात हरवुन जाई तर कधी आतल्या आत हुंदके देत रडत राही. कधी मोठमोठ्याने त्या गुंडांना शिव्या श्राप देई. सारखी चिडचिड करी. तिची मन:स्थिती फ़ारच बिघडुन गेली होती. कधी शांत वाटे तर कधी अचानक भडकुन उठे.
" सुदेश, मी त्या नराधमांना अशी मोकाट नाही सुटु देणार. मला न्याय हवाय माझ्या वरील अन्यायाचा. "
" रिचा, रिचा हे बघ, शांत हो बघु तू ... "
" शा,न्त होऊ? कशी शांत होऊ? आग पेटलिय माझ्या ह्रुदयात. प्रत्येक क्षणी नव्या जखमा होताहेत माझ्या मनाला, त्या आठवणींनी. मी कशी शांत राहू? नाही, या नराधमांना असे मोकाट सुटु देऊन नाही चालणार. उद्या हे परत कुणाचं आयुष्य बरबाद करतील. परवा तिसर्‍या कुणाचं. यांना शिक्षा व्हायलाच हवी.... " तिला समजावत तो म्हणाला,
" रिचा मला समजतय तुझं दु:ख पण आता ते सर्व विसरायचा प्रयत्न कर... "
" नाही विसरु शकत मी, समजलास नाही विसरु शकत. तू.... तू विसरलास विसरशील ? "
तो गप्प बसला. अचानक ती म्हणाली,

Dhoomshaan
Friday, July 20, 2007 - 3:42 pm:

काय म्हणाली?
आम्हाला पण सांग!

Chetnaa
Friday, July 20, 2007 - 5:01 pm:

" मी नाही सोडणार त्यांना. पोलिस कंप्लेंट करुया आपण. "
"काय पोलिस कंप्लेंट हे बघ रिचा, जे झालं ते झालं पोलिस कंप्लेंट वगैरे काही करणार नाहिये आपण. "
" पण मला करायचीय. शिक्षा द्यायचीय त्या नराधमांना. "
" माझं ऐक रिचा, त्याने काहीही होणार नाही. उगीच अब्रुचे धिंडवडे तेवढे निघतील. आज ही गोष्ट आपल्या दोघांतच आहे,उद्या सर्व समाजात नाचक्की होईल. दिवसभर तू एकटीच घरी असतेस म्हणून असे विचार येतात तुझ्या डोक्यात. त्यापेक्षा तू परत आॅफ़िस जाॅईन कर. सर्वांमधे मन लागेल तुझं. "
" समाज या समाजात होणार्‍या बदनामीला घाबरुन गप्प बसतो आपण. म्हणूनच हे गुंड सोकावतात. जे भोगलय ते मी भोगलय. तुझं काय जातय जाऊ दे म्हणायला. तू मला साथ देणार की नाही ? " ती चिडतच ओरडली त्याच्यावर.
तसा तो जरा निग्रहानेच म्हणाला,
" नाही, आपण असे काहीही करणार नाही आहोत. समजलं जरा शांत डोकं ठेऊन विचार केलास तर तुलाही पटेल ते. शिवाय जे घडलय त्यात तर काही बदल नाही ना होऊ शकणार आता आज ही गोष्ट आपल्यातच आहे. नस्ता बभ्रा करुन आपला संसार वार्‍यावर उधळायचाय का तुला हा समाज रोज न्व्याने मरायला लावेल आपल्याला. शिवाय तुझं म्हणणं ऐकलं तरी आता कंप्लेंट करायला खुप उशीर झालाय. काही उपयोग व्हायचा नाही.
या अशा दंगलीत अनेक प्रकारचा फ़ायदा घेणारे अनेक गुंड असतात. गुंडच काय इतर वेळी काहीही करु न शकणारे सामान्य ही एकत्र झाले की गुंडांच्या बरोबरीने विध्वंस करतात. चांगलं काम करायला फ़ार कुणी नाही येत एकत्र, पण आपल्या सुप्त मनात दडलेल्या वाईट इच्छा मात्रएकत्र आल्यावर पूर्ण करुन घेतात. त्यामुळे या दंगल करणार्‍यांचा कोणताही एक चेहरा नसतो. मग कुणाकडे बोट दाखवणार तू आणि पोलिसही कुणाकुणाला पकडणार उगीच बदनामी मात्र पदरी येईल. मला हे मुळीच रुचणार नाही. आहे या स्थितीतच आपण आपला संसार सुरु ठेऊ . "
आणि मग संसाराला फ़ुलवण्यासाठी तिला कोमेजुन गप्प बसावे लागले. त्यातल्या त्यात सुदेशनी तिला जी साथ दीली होती त्या मोठेपणाच्या ओझ्याखाली ती दबली होती. तिने त्याचं ऐकायचं ठरवलं. परत त्याच्या साठी जगायचं ठरवलं.
परंतु आता एक वेगळ्याच प्रकारची तटस्थता आली होती त्या दोघांत वरुन जरी सर्व व्यवस्थीत वाटत असले तरी आतुन मात्र परत पहिल्या सारखे मोकळे वातावरण वाटत नव्हते.

Chetnaa
Friday, July 20, 2007 - 5:27 pm:

दोघांचंही नातं आक्रसल्या सारखं झालं होतं. त्यांच्यातल्या प्रणय चेष्टा बंदच झाल्या होत्या. तो अधिकच अलिप्त वाटत होता. तिला कळत नव्हते कुठे काय चुकतेय
तिला आधी वाटले कदाचित तिला सावरायला पुरेसा वेळ द्यावा म्हणुन तो अलिप्त रहात असेल. किंवा मग तिच्याच वागण्यात फ़रक पडला असेल. बरेच दिवस विचार करुन ती थकली. शेवटी आज तिनेच ही कोंडी फ़ोडायची ठरवले. तिच्या दु:खा मुळे तिला त्याच्या हक्कावर अन्याय करायच नव्हता.
तिने हळुच हलवुन त्याला जागे केलं.
" सुदेश झोपलास ? "
" हं झोप तुही. "
" सुदेश, तुला मी आवडते ना रे आताही ? "
" असं का विचारतेस उगीचच काही विचार करु नकोस. झोप आता. "
" तेच म्हणायचय मला, तू नेहमी झोप म्हणतोस किंवा स्वत: झोपुन जातोस. माझ्या जवळ येत नाहीस. आधी दिवसभर किती मस्ती चालायची तुझी अता मात्र तू खुप बदलला आहेस. का रे काही चुकतय का माझं ? "
" नाही रिचा, तुझं काही चुकत नाहीये. "
" मग का टाळतोस तू माझा सहवास ? "
" तेच मलाही कळत नाहीये. कुठं काय चुकतय तुझं काही चुकत नाहीये माझं काय चुकतय मला कळत नाहीये. पण आपल्या नशिबाने मात्र आपल्याला चांगलंच चकवलं . "
"हे बघ सुदेश, जे झालं त्यातुन बाहेर यायला तुच मला मदत केलीस ना मग आता असा का विचार करतोहेस तू ? "
" जाऊ दे गं झोप आता. "
" नाही, आज सर्व स्पष्ट झाल्याशिवाय गप्प बसणार नाही मी. का असा वागतोहेस तू माझ्याशी ? "
" तुला स्पष्टच सांगतो तर आज. रिचा जे काही घडलं त्यात तुझा काहीच दोष नव्हता, हे कळतय मला. म्हणुनच मी तुला समजुन घेऊ शकलो. आपण असेच पुढेही आपला संसार करत राहू. मी तुला कधीही अंतर देणार नाही. पण... "
" पण काय सुदेश ? "
"पण.. पण आपल्यात पती पत्नी संबंध नाही ठेउ शकत मी.... "
" का सुदेश, का? " तो अडखळतच बोलु लागला,
" कारण, .... कारण, जेव्हाही मी तुझ्या जवळ यायचा प्रयत्न करतो तेव्हा तेव्हा मला तो प्रसंग आठवतो आणि आणि हे दुसर्‍या कुणितरी उपभोगलेले शरीर माझं वाटतच नाही मला नाही यापुढे मी तुझ्याशी.... "

Chetnaa
Friday, July 20, 2007 - 5:57 pm:

तिला तो अपमान सहन झाला नाही.ती एकदम चवताळुन उठली.
" म्हणजे म्हणजे हे शरीर अपवित्र वाटतेय तुला पण गुन्हा तरी काय या शरिराचा यात प्रतिकार करण्याची ताकद नव्हती हा माझ्या मनाला सांभळुन घेणारा तुझा मोठेपणा या क्षूद्र शरिराच्या बाबतीत एवढा कोतेपणा दाखवू शकतो तुझ्या मोठे पणामुळे प्रेमामुळे मी परत उभी राहिले, तुझ्यासाठी फ़क्त तुझ्यासाठी. जेव्हा जेव्हा त्या घाणेरड्या आठवणी आल्या वेड्या सारखी तासन तास नळाखाली बसुन धुवत आले, त्या आठवणी या शरिरा वरच्या. तू माझ्या मनावरच्या जखमा बर्‍या केल्यास त्या तकदीवर या शरिरावरील जखमाही बर्‍या झाल्या. बघ बघ एकही डाग नाहीये त्या जखमांचा आता माझ्या शरिरावर आणि ते घाणेरडे स्पर्शही धुवुन टाकले मी माझ्या तिरस्काराने. आणि शुध्द केले या देहाच्या कुडीला अश्रुंच्या अभिषेकाने तुझ्या प्रेमाने मला तरी पवित्रच वाटतय ते अजुन. मग तू का नाही त्यात पवित्रता पाहु शकत त्या घाणेरड्या क्षणीही ही रिचा फ़क्त तुझ्रीच होती. केवळ कुणीतरी शरीर अपवित्र केल्याने तुझी रिचा तर अपवित्र होत नाही ना की तुझी रिचा म्हणजे फ़क्त हे शरीर होती
कोण आहे मी तुझ्या मनात वसलेली रिचा की या शरिरात वसलेली रिचा कुणावर प्रेम केलंस तू तुझ्या मनातल्या माझ्यातील " मी " वर की त्या रिचा नावाच्या शरिरावर आजवर कुणाला सजवत आलास तू गजरे, साड्या, दागिने सर्व कुणासाठी आणत होतास तू माझ्यासाठी की तुझ्या अधिकाराचं हे शरीर सजवण्यासाठी काय हवे होते नेमके तुला रिचा की हे शरीर पण नाही आता तेही नकोय तुला.त्याच्यासकट झिडकारलेस तू आज मला. मग आता पर्यंत तरी ही साथ का दिलिस या घरात तरी आपण का रहातोय एकत्र तुला जर एवढा तिरस्कार वाटतोय या शरीराचा तर तेव्हाच दूर करायचं होतस की पाळलेल्या जनावरांना दाखवतो तशी ही तुझी फ़क्त भूतदया किंवा समाजात दाखवायला पती पत्नीचं नातं निभावणं व अब्रुचे धिंडवणे वाचवने एवढ्याच पुरती केलेली तडजोड समाजात माझ्या अब्रुबरोबर तुझ्यावरही, तुझी बायको म्हणुन लोक बोट उठवतील, या भीतीने सांभाळतोयस तू मला या घरात ? "
क्रमश्:

Sahi
Friday, July 20, 2007 - 6:38 pm:

खुप मस्त संवाद आहेत. अजुन येऊ देत

Ajjuka
Saturday, July 21, 2007 - 2:45 am:

नातं नावाचं चं प्र देशपांड्यांचं नाटक असंच होतं सेम!

Chetnaa
Saturday, July 21, 2007 - 4:11 am:

हाय सही, अज्जुका...
मी अ.प्र देशपान्डे हे नाव आज पहिल्यांदा वाचले इथे. तसेच असेल तर तो योगायोग असेल. कारण मी पूर्ण काल्पनिक लिहिलय मी त्या लेखकांशी तुलना सुध्दा नाहि करु शकत, फ़ारच लहान आहे मी या क्षेत्रात आता कुठे सुरुवात केलिय लिहायची. "घर" सिनेमा शीही साम्य वाटले काहींना यात मी तो सिनेमा ही पाहिला नाहिये अजुन आता मात्र जरुर पाहिन.
मला वाटते हा विषयच असा आहे की तो बर्‍याच ठिकाणी अनेकांनी साकारलेला असु शकतो. त्यात आलेले अनुभव आणि भावना सारख्याच असतात, फ़क्त त्यांची मांडणी प्रत्येकाच्या अनुषंगाने वेगवेग़ळी असते. शब्द रचना वेगळी असते.
दंगलीचा एक वेगळा दुष्परिणाम, आणि पांढर पेशा,सुशिक्षित आणि इतक्या घट्ट प्रेमाचे नातेही कसे दुभंगते हे मांडायचेय मला यात. तर मग अशिक्षित गरीब नवर्‍यावर पूर्ण अवलंबुन स्त्रीयांवर काय प्रसंग येत असतील
असो, कथा पूर्ण झाल्यावर जरूर तुम्हा सर्वांचे अभिप्राय येऊ द्यात.
धन्यवाद.

Ajjuka
Saturday, July 21, 2007 - 5:51 am:

आपल्यावर कुठलाही आरोप करायचा हेतू नव्हता. तसे वाटले असल्यास क्षमस्व! केवळ खूपच साम्य जाणवले म्हणून लिहिले. आपण दुर्लक्ष करून कथा पुढे लिहा.

Chetnaa
Saturday, July 21, 2007 - 6:11 am:

नाही गं अज्जुका,
अगदी बिनधास्त लिही तुला वाटेल तसे...

त्याशिवाय मलाही कसे बरे कळणार?
इथले हेच तर आवडते मला...
सर्व छान माहिती आणि उत्तेजनही देतात...