|
कवितेशिवाय...
आपण 'आपण' नसावे,
शाई 'शाई' नसावी,
शब्द 'शब्द' नसावेत...
कागद 'कागद' असलाच तरी
नसाव्यात सरळ रेषा सक्तीच्या
आणि पुसटश्याही समासाचे
दडपण नसावे
आपल्या आभाळ-माखल्या
निरागस कोरेपणावर...
पायांखालच्या मातीचा
श्वासांना स्पर्श होताच
विरघळून जायलाच हव्यात
डोळ्यांवर लादलेल्या
आपल्याच 'मी'पणाच्या धूसर पापण्या...
हे असं जगण्यातलं नितळ आणि
अगदी पहिलंवहिलं 'माणूस'पण
एकदातरी काळजाच्या त्वचेवर पांघरून
आपण उगवून यायला हवे
मातीतून... आभाळून..!!
कोर्‍या कागदावर मग
उमटो अथवा न उमटो एखादी कविता...
पण एकदातरी स्वत:ला जगवून घ्यावे
कवितेशिवाय कविता होऊन...!
-मयूर
|
वैभव सीझन परिणामकारक.
सुमॉ तोडलंस गं बाई! दोन्ही कविता उत्तम. 
मयूर कल्पना आणि भाषा दोन्ही दमदार आहेत! व्हायला हवं खरं असं.
|
Desh_ks
| |
| | Friday, June 29, 2007 - 5:27 am: | 
| 
|
वैभव,
"सीझन" आवडली.
-सतीश
|
Psg
| |
| | Friday, June 29, 2007 - 7:24 am: |
|
|
वा सुमॉ. मस्त. कवितेला नाव दे
मयूर ह्म्म!
|
Desh_ks
| |
| | Friday, June 29, 2007 - 11:01 am: |
|
|
यंदाही; 'नेमेचि येतो' म्हणतात तो हाच का, असं वाटावं असा वेड्यासारखा पाऊस झाला गेले काही दिवस. अशा पावसातही पहाटे पहाटे एक कोकीळ ओरडताना ऐकला आणि बर्‍याच वर्षांपूर्वी नेमक्या याच प्रसंगावर लिहिलेली कविता आठवली. ती पुढे देत आहे…
“वेडा कोकीळ”
बरसून गेलं आभाळातून घनघोर अनावर पाणी,
तरीही खुळा गातोच आहे, तीच जुनी वसंताची गाणी
"बदललाय् ऋतू", सभोती सांगताहेत सार्‍या खुणा,
याच्या मनात अजूनही ऋतुराज कालचा पाहुणा,
कसं याला भान यावं, कसं जागं करावं कुणी?
हा आपला गातोच आहे, तीच जुनी वसंताची गाणी
भिजून भिजून गेली सारी कोवळिक नव्या बहराची,
दमून भागून खाली झुकली ताजी पानं फुलं कालची,
याचे पंख मात्र नाही भिजवू शकलं तेच पाणी,
हा खुळा गातोच आहे, तीच जुनी वसंताची गाणी
उद्या येईल शिशिर, जातील सुकून गळून ही कोवळी पानं,
तेव्हां तरी कळेल का याला वसंताचं निघून जाणं?
तेव्हां तरी कोमेजेल का याची बेभान आनंदी वाणी?
की हा असा गातच राहणार, तीच जुनी वसंताची गाणी?
वनात येतात जातात ऋतू,
म्हणून का कुठे मनातलेही बदलतात?
कोसळत्या पावसातही म्हणूनच कोकीळ
वसंताची गाणी गातात
विसरून आजचा पाऊस,
घेऊन काही उद्याच्या आशा,
काही कालच्या आठवणी,
हा असाच गात राहणार
सदा सतेज वसंताची गाणी
-सतीश
|
Zelam
| |
| | Friday, June 29, 2007 - 12:12 pm: |
|
|
अरे वा सतीश, क्या बात है!
|
Hisjja khdhuUNvbJDKDSD
GUGDBB BU NFHA hf jhbf hfa sdhb f fhsa
|
वा मयूर! सुंदर आहे ' कवितेशिवाय'.
|
Sarang23
| |
| | Friday, June 29, 2007 - 2:28 pm: |
|
|
वा मयूर.. आवडली रे कवितेशिवाय कविता!
|
Supermom
| |
| | Friday, June 29, 2007 - 2:45 pm: |
|
|
सगळ्यांचे आभार. कविता आवडल्या म्हणून बरं वाटलं.
खरंतर इथे इतके दमदार लिहिणारे आहेत की कवितांच्या बी बी वर सहसा मी फ़क्त वाचनाचा आनंद घ्यायला येते. आपली धाव कथांपर्यंतच ठीक आहे, कविता हा आपल्या लेखनाचा प्रांतच नाही असं नेहेमीच मला वाटत आलंय.
पण आता यापुढे निदान प्रयत्न करीन.
|
Princess
| |
| | Friday, June 29, 2007 - 3:48 pm: |
|
|
सुमॉ, मला दुसरी कविता खुप आवडली.
मयुर, कवितेशिवाय सुरेख
सतिशजी, वेडा कोकिळ खुप खुप आवडली.
|
Shyamli
| |
| | Sunday, July 01, 2007 - 6:05 am: |
|
|
एवढीच तिची ओळख
एवढीच तिची जात. >>>>सुमॉ, हि कविता आवडली ! इथेहि लिहित जा ग
मयूर, नसाव्यात सरळ रेषा सक्तीच्या
आणि पुसटश्याही समासाचे
दडपण नसावे
आपल्या आभाळ-माखल्या
निरागस कोरेपणावर... >>> आवडलं
|
सुपरमाॅम दुसरी कविता खुप खुप छाने.. मस्त अगदी!!!
मयुर कविते शिवाय छाने!!!
|
Princess
| |
| | Monday, July 02, 2007 - 5:34 am: |
|
|
अवनीची कहाणी
हो तसा उशीरच झालाय यावेळीही,
तुझ्या सारखीच अधीर झालेय मिलना साठी मीही...
प्राण डोळ्यात आलेय, यावेळी तरी लवकर ये जरा...
तुझ्या मिलनाची मात्र विचित्रच झालीये तर्‍हा...
आजकाल तु येतोस तोच रोरावत अन घोंगावत
फाडुन टाकतो माझ्या अंगावर असेल नसेल ते सगळे काही
घुसळतो, कुस्करतो... आणि जातो निघुनही...
राजा असा का वेडा झालयेस,
शरिरासाठी एवढा का हपापलायेस...
बाप आहेस तु आणि लेकरांच्या जीवावर उठलायेस...
तुला आठवतं...
पूर्वी तू कसा हळुवार यायचास, मला मिठीत घ्यायचास
माझ्यासाठी हिरवी साडी अन
लेकरांसाठी मखमाली झाडी देउन जायचास...
राजा त्या हळुवार प्रणयाची शपथ आहे तुला...
गाउ दे आनंदाने पुन्हा लेकराना "आला पाउस आला"
प्रिन्सेस
|
Princess
| |
| | Monday, July 02, 2007 - 5:41 am: |
|
|
वरुणाचे मनोगत
ऐकुन अवनीची कहाणी
वरुणाच्या डोळ्यात दाटले पाणी
पण तो पुन्हा रोरावला, पुन्हा घोंगावला
अन जोरात कडाडला
हो हो झालोय मी विकृत
बायकोवर बलात्कार करतो अन
लेकरांचा जीव घेतो
पण एकदातरी सांग राणी
मला शांत करण्यासाठी काय केलय लेकरानी...
ईंद्राकडे आठ महिने राबतो,
तुमच्या साठी सुखाचा पाऊस मागुन आणतो
सगळे काही देउनही पोरे नाही समाधानी
मीच दिलेले वृक्ष तोडतात, करतात हानी
आता मात्र लेकराना सांग
असेच वागलात तर वाढतच जाणार बापाचा राग.
एवढे बोलुन वरुणराजा ढासळला
त्या रात्री पुन्हा कोसळ कोसळ कोसळला...
प्रिन्सेस
|
ahaaaaaaaaaaahaaaaaaaaaaaaaa apratim aahet kavitaa
khup chhaan vaaTale ithe yeun baryaach diwasaani.gadabadit aahe.nivaant bhetuch
|
Daad
| |
| | Tuesday, July 03, 2007 - 10:02 pm: |
|
|
मयूर, छानच आहे, 'कवितेशिवाय'.
'कागद 'कागद' असलाच तरी.....'
अतिशय अतिशय आवडली.
सतीश, तुझा वेडा कोकीळ पटला अगदी.... दिसतातही अचानक असे आजूबाजूला!
|
Princess
| |
| | Wednesday, July 04, 2007 - 4:23 am: |
|
|
मृ, welcome back बेडीत अडकल्याचे कळले, खरे का? अभिनंदन . भेटत राहा.
|
Manogat
| |
| | Wednesday, July 04, 2007 - 7:33 am: |
|
|
अभाळात घेतली झेप
सारुन दुर नात्यांना
एकांतात आज ही मन रडत
आठवुन त्यांना
प्रश्ननांचे काहुर
मलाच सतावतात
मिळवल भरपुर काही हरवुन
मग मलाच सांगतात
दोळ्याच्या कडेला भावनांचे पुर थांबवत
का जात आहे पुढे
का नाही परतत पुन्हा त्या
जुन्या वाटांन कडे
एकट समोरी जाव
अस जग नाही
आपल्यांना सोडुन
दुरवर कुठे घर मीळत नाहि
दुरवर कुठे घर मीळत नाहि
|
Meghdhara
| |
| | Wednesday, July 04, 2007 - 1:32 pm: |
|
|
मयूर हं!
तुझी मेल वाचता आली नाही. सेव केलेय आता बघते. इतक्यातच नागपूर पाव्हणे यातून मोकळी झालेय.
तिथे आपल्या मुंबईत पावसाने पाणी झालं असलं ना तरी इथे दिल्लीत ही अवस्था आहे..
असा पडावा पाऊस..
असा पडावा पाऊस
जशी अखंड कविता
जराजरासा निवावा
उरी पेटला वणवा
असा पडावा पाऊस
जशी मैतराची भेट
चिंब चिंब भिजवून
भरे ओढ काठोकाठ
असा पडावा पाऊस
जशी सखी जीवा भावा
गुपिताच्या कानगोष्टी
दिलखुलास कराव्या
असा पडावा पाऊस
व्हावे मेघांनी बेभान
सैरभरत्या स्वप्नांनी
रसरसावे गर्भात
असा पडावा पाऊस
फक्त पाऊस पाऊस
रितं होऊन धारात
कण कण व्यक्त व्हावा..
मेघा
|
|
|