|
शोध अनंत आकाशाच्या अलंकृत पसार्यात शोधत होतो मी.... असा तारा ज्याच्या किरण शलाकेत एकवटले असतील माझे सप्तरंग....... असा ग्रह ज्याच्या गुरूत्वाकर्षणात रमून गेले असतील माझे मोहचंद्र...... असा धूमकेतू ज्याच्या पुच्छामधे भुरभुरत असतील माझे चिरंतन धूलीकण..... आणि अशी उल्का जी निखळल्यावर जाणवेल मला,माझ्या शरीरसमिधेचं साक्षात समर्पण शोध...शोध...आणि शोध ! थकून अखेर जेंव्हा विसावलो मी एका कृष्णविवराच्या मुखाशी, तेंव्हा त्या भयकोषी काळमिठीतून निसटून आला एक प्रकाशकिरण...... आणि म्हणाला मला आपल्या अथांग करूणामय आवाजात " मित्रा, मी सुटलो रे....., पण तू ?" ~ प्रसाद
|
वा प्रसाद मस्त आहे
|
Nalini
| |
| Monday, December 05, 2005 - 6:37 am: |
| 
|
प्रसाद, अतिशय सुंदर कविता.
|
Pama
| |
| Monday, December 05, 2005 - 10:23 am: |
| 
|
प्रसाद, वा.. शेवटची ओळ एकदम आवडली, climax छान जमलाय. वैभव,' सावरिया' मस्तच आहे. खर म्हणजे mail मधूनच प्रतिक्रिया देणार होते आधीच, पण as usual आळशीपणा..
|
Devdattag
| |
| Monday, December 05, 2005 - 10:56 am: |
| 
|
प्रसाद शोध आवडला.. वैभव सावरिया मस्तच जमून आली आहे
|
Chinnu
| |
| Monday, December 05, 2005 - 11:36 am: |
| 
|
मोहचंद्र फ़ारच सुंदर प्रसाद.
|
Ninavi
| |
| Monday, December 05, 2005 - 1:04 pm: |
| 
|
प्रसाद, मस्तच! वैभव, नेहेमीप्रमाणेच...सुरेख!! पमे, पत्ता काय तुझा सद्ध्या?
|
Sarang23
| |
| Monday, December 05, 2005 - 10:29 pm: |
| 
|
प्रसाद, शोध सहीच. वैभव एकदम झकास जमली आहे सावरीया...
|
Sarang23
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 12:12 am: |
| 
|
'प्रेमाची सोळा' वार्यावरती अलगद उडतो दुर दुर पाचोळा उगाच माझा जीवही जडतो तुझ्यावरी हा भोळा पावसातली उलथापालथ चिखल गाळ तो सारा दुर दुर जाताना करतो तुझी आठवण गोळा गारव्यात मग थंड हवा अन अंगावरी शहारा देतो विरह सोबतीस नी आठवणींस उजाळा उष्मा जाळी अंग अंग सोबती असह्य होतसे वारा तडा जातसे प्रेमा माझ्या स्वप्ने सारी चोळा मोळा या असल्या प्रेमाचा मजवर कधी न होवो मारा देव करो कधी न भरो तुझी नी माझी सोळा! सारंग
|
Giriraj
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 12:57 am: |
| 
|
प्रसाद,लोहगड! मस्त रे! सारंगा,सही रे!
|
धन्यवाद दोस्त्स.... सारंग छान आहे
|
जाणीव आरशाचे सान्गणे मंजूर आहे चेहरयातील चेहरा भेसूर आहे चमकती डोळे कशास्तव हे पुन्हा का जनावर आतले आतूर आहे? माणसान्च्या लेखी माणूस पण श्वापदान्च्या देशी मी मशहूर आहे देह नटवा सामोरी सजुनी उभा अंतरी प्रतिबिम्ब चक्काचूर आहे आज मजला ठाव झाले कोण मी ह्यापुढे ही जिन्दगी नासूर आहे वैभव!!!
|
वैभव, सही रे सही.... सारग्--अती उत्तम.
|
Sarang23
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 2:39 am: |
| 
|
गिरी, वैभव, राम धन्यवाद. ह्यापुढे ही जिंदगी... जबरदस्त रे वैभव.
|
Sarang23
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 3:11 am: |
| 
|
वैभव या सुंदर कवितेला गझल करु शकत असशील तर प्रयत्न कर. फार कष्ट नाही लागणार. माझ एक आपलं suggestion.
|
Paragkan
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 10:40 am: |
| 
|
PM: खासच रे वैभव, सारंग Good ones!
|
Paragkan
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 10:48 am: |
| 
|
आरक्त देठ पुरे झाल्या खाणाखुणा अशी सामोरी तू ये ना तुझे नक्षीदार श्वास इथे घुटमळू दे ना नको ओलांडू उंबरा तुला अंगणाचे पिसे, माझ्या नजरेचा सडा ठेव पावलांचे ठसे रक्त संध्येच्या साक्षीने भोगून घे माझा देह कर ओठांनी आरक्त पहाटे प्राजक्त देठ
|
Ninavi
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 11:18 am: |
| 
|
सारंग, तुझं वय काय रे? परागकण, मस्तच. वैभव, हे काय नवीनच? पण कविता छान आहे.
|
Pama
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 1:37 pm: |
| 
|
सारंग तथास्तु.. वैभव, सहीच!! PK सुरेख.. परवा एक आगंतुक, दारापुढे थांबला काहीतरी शोधत होता, थबकला जरा. म्हटल बाळ तू कुणाचा? इथे काय शोधत आहेस? असा एकटाच का उन्हाचा? पाय तुझे भाजत आहेत. त्याची नजर सभोवती, सराईतपणे फिरली कुंपणाच्या आत बाहेर, घरातही शिरली बागेमधल्या फुलांवरून, हात फेरत रहिला, माझ मन गलबलल... सांगणार कसा होतो त्याला, माझ्या अंगणातून जायला? म्हटल बाळ कोण हवय? बहुतेक तू हरवलास, नवीन आला आहेस का? पत्ता नाही ना विसरलास? नाही, पत्ता हाच आहे, शेवटी तो उत्तरला, मी इथेच रहायचो आधी, स्वर त्याचा कातरला, म्हटल घर माझ आहे, राग मनात दाटला, पण चेहेरा भासला ओळखीचा, अन तोही आपलाच वाटला. नीट निरखून पाहिल तेव्हा, माझ्या सारखाच दिसला, माझा गोंधळ पाहून, तो जरासा हसला, अगतिकपणे त्याने एकच सवाल पुसला... सार सार तेच आहे, पण सांगा काय मिळवलत? मोहाच झाड या दारी का फळवलत?
|
Mmkarpe
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 2:01 pm: |
| 
|
सारंग, वैभव,परागकन, पमा सर्वांच्याच कविता छान आहेत....आनखी येउद्यात.....
|
Ninavi
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 2:04 pm: |
| 
|
पमा!!! सहीच!!! सिक्सर!!! जेवलीस तरी काय आज? 
|
Mmkarpe
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 2:12 pm: |
| 
|
पावसाआगोदर नेहमीच दाटुन येतात ढग मनाला अस्वस्थ करत..... पाऊस बरसतो मनासारखा ओघळतात सरीवर सरी सारी किल्मिषे कचरा धुवून काढत.... मागे उरतात चित्रं मनात जपलेली जुनीच पण... नव्याने रंगविल्यासारखी... उन्ह परततात चित्रांना उजळवत सार्या भ्रमांना दुर सारुन सार काही आधिकच स्पष्ट करत...
|
Chinnu
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 3:31 pm: |
| 
|
कर्पे, सारंग छान कविता. PK , तुमच्या नजरेच सडा, अंगणाचे पिसे आणि प्राजक्त ओठ.. खावुनच टाकलस अगदी! खुप छान..
|
Sarang23
| |
| Tuesday, December 06, 2005 - 10:44 pm: |
| 
|
पिके, निनावी, पमा, कर्पे, चिन्नु धन्यवाद. निनावी प्रश्न छान होता. पिके, नेहमीप्रमाणे जबरी. गझल सुरु करायच्या का? पमा सहीच जमली आहे. आता थांबु नको... कर्पे बढीया.. लिहीत रहा
|
Giriraj
| |
| Wednesday, December 07, 2005 - 1:01 am: |
| 
|
आत्मदुर्ग कधी कुणी दुर्बळ समजून भडीमार करतो तोफ़ांचा; तेव्हा आघाता आघाताने बळकट होत जाते ही ठिसूळ तटबंदी.. आणि वाढतच राहते आत्मबल, हार न जाण्याचे. पण कधी कुणी हुडकून चोरवाटा आणि अलगद उघडून चोरदरवाजे प्रवेश करतो.. कळत नकळत तेव्हा शरण जातो हा...समजून उमजून आणि अजिंक्य होतो तरीही; असलाच हा आत्मदुर्ग! गिरीराज
|
Sarang23
| |
| Wednesday, December 07, 2005 - 1:19 am: |
| 
|
आघाता आघाताने... सहीच रे गिरी. आत्मदुर्ग हा शब्दच झकास आहे. शेवटची ओळ वेगळी असायला हरकत नाही
|
Yog
| |
| Wednesday, December 07, 2005 - 1:39 am: |
| 
|
Giri, मस्त रे... कवितेतील biassociation is too good. तुला तुझाच एक दुर्ग बक्षीस 
|
धन्यवाद दोस्तस pk , कर्पे , गिरी , सगळ्यान्च्याच कविता मस्त आहेत
|
सडा तुझ्या आठवान्चा सडा ... चान्दरात फ़ुले पारिजात ... इथे अंगणात जरि ध्वस्त झाले कधीचेच तारु अशी वादळे का पुन्हा सागरात कश्याला सखे थाटले दूर घरटे इथे ठेवुनी ही घरे काळजात तशी खातरी अंतरी जाहलेली तरि राहिली अंतरे अंतरात निमाली अता लोचनी दीपमाळ विझु पाहे प्राणातली सान्जवात जगासाठी हे झाड मी पोसलेले किती पोखरे हा ऋतू आत आत वैभव
|
Sarang23
| |
| Wednesday, December 07, 2005 - 4:35 am: |
| 
|
खासच रे वैभव. एक एक शब्द रियाज करुन शोधुन बसवलेला वाटतो. खुप छान.
|
Sarang23
| |
| Wednesday, December 07, 2005 - 4:47 am: |
| 
|
अंदाज वादळाने क्रुर व्हावे मानले मी तू प्रिये नाराज का? ना जाणले मी या समुद्राला कसे मी आवरावे मोतियांसाठीच त्या वाखाणले मी त्या तुझ्या बेभान सौंदर्याचसाठी पापण्यांचे खास मोती आणले मी हाय होतो वार जेंव्हा हासते तू दोन वेडे श्वास माझे ताणले मी चांदराती हात हाती घे उसासे ते तुझे अंदाज अंगी बाणले मी
|
धन्यवाद सारंग ..... हाय होतो वार जेव्हा ... अप्रतिम मेल मिळालिये ह्या week end ला भेटू Topic? अर्थातच गझल
|
Sarang23
| |
| Wednesday, December 07, 2005 - 5:49 am: |
| 
|
धन्यवाद वैभव. नक्कीच भेटु. गझल... hmmm...
|
Ninavi
| |
| Wednesday, December 07, 2005 - 9:47 am: |
| 
|
वैभव.. वैभव... वैभव.... गिरी, आता इनाम तरी काय द्यायचं याला! सारंग, मस्तच. ए, तुम्ही दोघं भेटणार वीक एंडला? गझल बद्दल बोलायला? हे इथे बोलून आम्हाला जळवायचं तरी नाही!!! गिरी, इनाम रद्द!!!
|
Devdattag
| |
| Wednesday, December 07, 2005 - 10:37 am: |
| 
|
वेड..सगळ्यान्च्या काव्य प्रतिभेवर फ़िदा
|
|
|