Saurabh
| |
| | Friday, January 26, 2007 - 1:12 pm: | 
| 
|
भावानुवाद खासच! सही जमलंय..
|
Bairagee
| |
| | Saturday, January 27, 2007 - 12:01 am: |
|
|
पूजाएस '' तेव्हापासून......'' फार फार आवडली.
असे घडावे तसे घडावे.. घडेल का रे?
|
एक आरती प्रभुची कविता वाचल्यासारखी वाटते. का कोण जाणे आज हा सगळा बीबी वाचल्यावर तीची आठवण आली.
एक होता कवी, त्याला वाहव्वा हवी.
|
Vasant_20
| |
| | Saturday, January 27, 2007 - 2:08 pm: |
|
|
'मला दारु चढत नाही'
ही कविता कुणाकडे आहे का?
कवीचे नाव आठवत नाही.
|
धन्यवाद गणेश बेहेरे.
तुम्ही सर्वांनी खूपच सुंदर कविता लिहिल्या आहेत.
एकदम मस्तं.
|
Vasant_20
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 3:19 am: |
|
|
रात्र
निःशब्द काहीही न बोलणारी
स्मशानातली रात्र
स्टोव्हची घरघर चालु असणारी
स्टॅण्ड वरची रात्र,
कामावरुन दमुन आल्यावर लगेच
झोपणारी रात्र,
डोळ्यात तेल घालुन अभ्यास
करणारी रात्र,
अवख़ळपणे बागडणारी मधुचंद्राची
रात्र,
विरहाची वाट पहाणारी
व्याकुळ रात्र,
उद्याची नवी आशा घेऊन येणारी
रात्र,
कधीच न उठणारी काळरात्र,
रात्र
|
Mankya
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 3:30 am: |
|
|
वसंत ..... कल्पना आवडली !
स्टोव्हची घरघर चालु असणारी
स्टॅण्ड वरची रात्र .... हे खुपदा अनुभवलय पण शब्दात तु उतरवलस !
शेवटच्या ओळीत जराशी गडबड वाटते.
माणिक !
|
Naveen
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 3:40 am: |
|
|
व्वा!!! वसंत सही. यार.
|
Naveen
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 4:09 am: |
|
|
माझ्यासारख्यांच हसं होवू नये
म्हणून तुझी चालली तळमळ
तु दोन शब्दांनी सुरु केलेली
रोजच वाढतेय चळवळ
ह्या चळवळीत तुम्ही सर्व एकत्र आलात
पण, मी मात्र ऐकटाच पडलो
मी मलाच प्रश्न विचारत
स्वत्:च्या अस्तित्वावर रडलो
सर्वांचे टोमणे ऐकून घ्यायचे
ही रोजचीच झालीय सवय
माझ्या सावलीला वाटते
आता माझेच भय
सावलीने साथ सोडली
आता, मी जाणार यमाकडे
पुन्हा माणसाचा जन्म देऊ नको
म्हणून... यमाला घालणार साकडे
सर्वकाही विसरून गेलो होतो
दोन शब्द लिहिण्याच्या नादात
मज वेड्याला काय माहीत
लवकरच सापडणार आहे एका वादात
असो. खूप त्रास दिला तुम्हाला
आता ह्यापुढे देणार नाही
काही झालं तरी...पुन्हा
माणसाचा जन्म घेणार नाही
|
Vasant_20
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 4:27 am: |
|
|
माणक्या आणि नवीन धन्यवाद.
सुचवलेले बदल नक्की अमलात येतील.
वसंत.
|
Rajankul
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 9:44 am: |
|
|
असो. खूप त्रास दिला तुम्हाला
आता ह्यापुढे देणार नाही
काही झालं तरी...पुन्हा
माणसाचा जन्म घेणार नाही>>>..
खाली लिही रे
पुन्हा इथे कधी लिहिणार नाही.
|
Sarang23
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 10:26 am: |
|
|
व्वा! नवीन, छान आहे ही कविता!
फक्त एक दोन ठीकाणी झालेली गल्लत सोडता सुरेख साधलीये अपयशाची व्यथा...
पण...
Successive failures are not always the result of less and undirectional efforts, but are always of ones attitude!
आणि
फूटी आँख विवेक की लखै ना संत असंत
जाकै संग दस बीस है ताको नाम महंत..!!
हे ही वास्तवच आहे! (यासाठी ताईचे आभार, जीने हा दोहा आपल्या blog वर टाकला...)
लिहीत रहा. शुभेछा!
वसंत, रात्र छान!
पण शेवट वेगळा हवा होता असे वाटले... आयुष्यातल्या सगळ्याच प्रकारच्या रात्रींचा परामर्श घेणारी कविता होऊन जाते शेवटामुळे... आणि तिथेच कवितेला धोका संभवतोय असे वाटते. अर्थात हे माझे मत...
|
Chinnu
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 10:35 am: |
|
|
वसंत रात्र छान आहे, पण लिहितांना एका ओळीत दोनच शब्द लिहा, म्हणजे तुटक वाटणार नाही.
नवीन यमाला साकडे? की देवाला साकडे?
|
Poojas
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 10:43 am: |
|
|
धन्यवाद मंडळी.. 
नवीन.. मलाही आवडली तुमची कविता..!!
तुम्हाला ज्या काही प्रतिक्रीया मिळाल्या त्यांचा तुम्ही गांभिर्याने विचार करताय तर.....
Good going.!!...
मला तरी असं वाटतं..की कवितेला जन्म देणं जमतय तुम्हाला..
हा.. थोडं वळण मात्र लागयचंय.. !!.. पण.. गुलमोहोरवर आलात की आपोआपच होतील काव्यसंस्कार.. rather तुमचा हा प्रयत्न तर त्याचीच साक्ष देतोय..
Very nice !!! ............. असंच लिहीत रहा..
|
Chinnu
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 11:12 am: |
|
|
राधा
चांदण्याच्या धुंद रात्रीत शुभ्र नाहती फुले
तुझ्या डोळ्यात, तुझ्या हास्यात निर्मळ हसती फुले!
मम हृदयाचे पाणी पाणी, कशी जीवघेणी खळी
आणिक ओठामधल्या शब्दकळ्यांचे गीत गाती फुले
पुसटता स्पर्श तुझा, निसटती नजर खाली
गुपित मनाचे तुला सांगता लाजलाजती फुले
शीळ घालतो खट्याळ वारा, कुजबुजते मखमाली
पदरात तुझ्या भान हरपुनी हळुच डोलती फुले
तु नसता सगळे स्तब्ध, खिन्न तो वनमाळी
ये प्रिया! रास रचु या, तुझीच वाट पाहती फुले!!
|
Mankya
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 11:20 am: |
|
|
पुसटता स्पर्श तुझा, निसटती नजर खाली
गुपित मनाचे तुला सांगता लाजलाजती फुले
........ वाह chinnu जबरीच !
माणिक !
|
Chinnu
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 2:22 pm: |
|
|
.... .... धन्यवाद माणिक.
|
नवीन ...
राग मानू नका पण तुमची कविता मला नाही समजली .. त्यातून नक्की काय म्हणायचंय हेच कळलं नाही . मी कुठल्याही कवितेकडे एक कलाकृती म्हणून बघतो .. it should be self descriptive without any explanations त्या point of view ने तुमची कविता अजिबातच समजली नाही . म्हणजे आणखी दोन वर्षानी मागचं कुठलही background माहीत नसताना ही कविता समोर आली तर मला असे प्रश्न पडतील
१ ) कवितेतला / ली " तू " कोण ?
२ ) मग त्याच एकदम दुसर्‍या कडव्यात " तुम्ही " कसं झालं ?
३ ) कसला वाद ?
४ ) एकदम माणसाचा जन्म घेणार नाही अशी प्रतिज्ञा का ?
५ ) ते माणसाच्या हातात असतं का ?
आपण कदाचित अतिशय उद्विग्न मनःस्थितीत हे लिखाण केलं असेल . मला पूर्ण आदर आहे . पण आअधी म्हट्ल्याप्रमाणे तुम्ही जी कुठली गोष्ट ह्या उद्विग्नतेच्या मागे असेल ती पुसून हे वाचून बघा . तुम्हालाही हे प्रश्न पडावेत अशी मला आशा आहे .
त्याचसोबत मी हे ही नमूद करतो की माझी आकलनशक्ती कमी पडत असावी म्हणून माझी विनंती आहे की तुम्ही किंवा ज्यांना कुणाला ही कविता पूर्ण समजली आणि आवडली , त्यांनी त्याचा अर्थ इथे द्यावा जेणेकरून माझ्यासारख्या न समजलेल्यांना उपयोग होईल
धन्यवाद
|
Smi_dod
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 11:43 pm: |
|
|
भातुकली
चुल बोळकी
लुटुपुटीचा संसार
भातुकलीच्या खेळात
भान हरपुन गेले
खेळता खेळता
भातुकली आहे हेच
विसरायला झाले
पण झाली वेळ
आप आपल्या घरी जायची
तेव्हा मोठ्या अनिच्छेने
आवरला सगळा पसारा
आठवणी सांडल्याच पण
त्या जागेवर... ....
कुठेतरी एखादा तुकडा
रेंगाळलाच मागे
भातुकली संपली
तरी अजुनही भातुकलीत
बघितलेली स्वप्ने येतात
रात्रभर डोळ्यात वस्तीला
जाताना ठेवुन जातात
ओघळुन वाळलेल्या
अश्रुंच्या माळा
मिटल्या पापण्यांच्या कडेला
स्मि
|
Smi_dod
| |
| | Monday, January 29, 2007 - 11:46 pm: |
|
|
सारीपाट
एक घर पुढे
दोन घरे मागे
कधी मनासारखे दान
तर कधी हातातुन
निसटलेले दान
बघता बघता सारीपाठ
रंगात येतो.....
विजयाच्या उन्मादात
डाव संपल्याचे
लक्षातच आले नाही
बाजी जिंकुनही
हरलेले मोहरे नजरेसमोरुन
ढळले नाही..
खरच जिंकलो की..
एक डाव जिंकुन
बाकी सारे हरलो
स्मि
|
