व्वा वैभव! सुंदर!!
ये हुई ना बात!! 
|
Daad
| |
| | Thursday, September 21, 2006 - 11:28 pm: | 
| 
|
आई... आई.... आई....आई!! झिणझिण्या आल्याकी रे डोक्याला. कसलं जबरदस्त लिखाण (अगदीच भुक्कड शब्द्ग इथे चाललंय त्याला).... चाललंय!
श्यामली आणलेला शिंपला काय किंवा चिकटलेली वाळू काय थोडासा समुद्रंच येतो आपल्या बरोबर आपण परतताना, खरं कि नाही?..... कधी हातात, कधी कवेत, कधी डोळ्यात तर कधी नुसताच मनात.
वैभव, तुझी "आर्त" अगदी सार्थ आहे.....
परत एकदा ह्या कवितासुद्धा "उलटं-पालटं" करून गेल्या.
वनफुलटूहाफ, तुमची आकाश खास आहे! अमेय म्हणतात तशी पहिल्यांदा दुर्बोध..... पण वाचावी तशी उलगडत जाते.. छान!
अमेय, सम्पदा के? मला वाटलं होतं मीच एक लंपनच्या भाषेत म्याड आहे. मनापासून हसले मी!
अरे, मला कोणीतरी सांगिल काय ईंग्लिश शब्द लिहिण्यासाठी काय करायला हवं? (आता हा 'ईंग्लिश' किती वाईट्ट दिसतोय?)
|
Meenu
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 12:46 am: |
|
|
वैभव सुंदर अप्रतिम ....
|
Meenu
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 1:13 am: |
|
|
किनार्‍यावर बसुन तु माझ्या
मर्यादांचा फक्त अंदाजच करत राहतेस
मी मात्र किनार्‍याच्या मर्यादा तोडुनही
उधाण घेऊन येतो केवळ तुलाच भेटायला
माझ्या लाटांत भिजुनही कोरडं राहणं तुझं
अन मग ओहोटीत ते मिटुन जाणं माझं
किनार्‍यावरच्या वाळुत तरीही रेंगाळतो थोडा मी ......
तुझ्याच सहवासासाठी ......
वैभवनी सुंदर मांडलच आहे. तरीही सुचलं म्हणुन हे लिहीते ...
|
Psg
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 1:49 am: |
|
|
वा! मस्तच वैभव, मीनू
|
Milya
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 1:52 am: |
|
|
वा!!!
सर्वच कविता छान आहेत...
पुराव, थांग आर्त आणि श्यामलीची 'निनावी' पण छान आहे...
आज बरेच दिवसांनी इकडे आलो...
१फ़ुल्लहाफ़... आकाश ही आवडली
नाव "ठेवा" ना तुम्हीच मला नाही सुचल म्हणुन तर नाही लीहीलं ना!
>>>> श्यामले 'ठेवा' च ठेव की नाव
|
अरे वा !!!
मजा येतेय इथे ...
स्वाती ... दाद ... मीनू ... पूनम .. मिल्या .. मनःपूर्वक आभार
|
दिनेश .. गोव्यात भेट झाली नाही पण एका तरल संध्याकाळी .. सुर्यास्ताच्यावेळी .. ऍग्वाडा फ़ोर्ट ने दिलेली ही कविता .. त्या संध्याकाळी समुद्रानेच आव्हान दिलं होतं
तटबंदी ...
मला जाणवतीय तुझ्या लाटांमधली खळबळ
ये .. येत रहा असा एक एक लाटेने जवळ
पण
इतक्या सहजी होणार नाही आपलं मीलन
तुझ्या माझ्यात उभं आहे
हे वालुकामय जीवन ...
पाय खोलखोलवर रुतलेले
अन असहाय्य उभा मी
थोडीशी मदत कर मला
मग कायमचा तुझा मी ...
यंदाच्या भरतीत .. इतकेच कर रे सागरा
लाटांमध्ये प्राण ओतून .. साद दे जरा
प्रतिसाद म्हणून उठू दे
ती आतली एकच लाट स्वच्छंदी
बाहेरच्या लाटांनी नाही फुटायची
ही देहाची तटबंदी
|
Shyamli
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 2:30 am: |
|
|
आता मला लाटेच मनोगत लिहावस वाटतय बघा हं जमतय का?
प्राक्तन लाटेच
तुझ्यातल्या आवेगाप्रमाणे
माझं ठीकाण ठरलेलं
कधी जवळचच तर कधी
दुसरीकडेच कुठेतरी असलेलं
कधीतरी सापडतो मनाजोगता निवारा
पण काम झालं, आता जा परत म्हणतो तो किनारा
तू उसळायचस आणि कुठेही नेऊन टाकायचस
त्यानी दोन क्षण आपल म्हणायच आणि
पटकन झटकुन कोरडं व्हायचं.......
ह्या लाटेच्या नशीबी असच का फीरायच?
कोणाला तीने आपलं म्हणायचं?
क्षणभर सुखावणार्‍या किनार्‍याला
का ज्याच्यामुळे तीच अस्तित्व आहे
त्या समुद्राला......
श्यामली!!!
|
Shyamli
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 2:32 am: |
|
|
वैभव, मीनु...
मस्तच
देवा,दिनेशदा मिल्या,दाद धन्यवाद...
मिल्या छान नावे रे....
|
तळ ...
उठतील लाख लाटा , विरतील लाख लाटा
असणार मी परंतू आहे तुझ्या तळाशी
खार्‍या जळात जेव्हा कढतील लक्ष मोती
शोभेल श्वेतमाला लखलख तुझ्या गळ्याशी
उरणार ना किनारा तुज पाय ठेवण्याला
वाळूत आठवांच्या माझ्याच स्वप्नराशी
फ़िरशील तेथुनी तू उध्वस्त होवुनी गे
नेमस्त भेट फिरुनी माझ्याच वादळाशी
कित्येक चंद्र गेले भरतीत सावळोनी
प्रतिबिंब फक्त माझे उरले तुझ्या तळाशी
|
Giriraj
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 2:46 am: |
|
|
वैभवा... !!!!!!!!!!!!!!!!!
क्या बात है भाई! .. .. ..
|
आई ग काय चाललय काय ईथे भरती आलीये कविताना...,
श्यामली,वैभव,मीनु... एक्फ़ुल हाफ़ सुंदर.. अजुन एवु द्या...
अशा कविता मिळणार असतील वाचायला तर मी रोज देइन आव्हान...!!!
|
Princess
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 3:15 am: |
|
|
वाह.... वाह वैभव. तुला पुन्हा पुन्हा छान म्हणायला सुद्धा शब्द नसतात रे...
श्यामली सगळ्याच कविता छान...
मीनु, १फुल दोन हाफ... छान लिहिलय...
लोपा सहमत तुझ्याशी.
वैभव आव्हान आहे रे आज सुद्धा...
|
वैभवा,आर्त जबरी आहे रे..
|
Aandee
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 4:32 am: |
|
|
वैभव,मीनु, श्यामली आणि परत वैभव सगळ्याच्या कविता ओघवत्या आहेत पण आता किनार सोडुन बाहेर या कि अति झाल कि त्यातला रस कमी होतो आणि कोणालाच न्याय मिळत नाही..... अर्थात हे माझ मत झाल.
बाकी..... लगे रहो....
|
Devdattag
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 4:47 am: |
|
|
वैभव, श्यामलि मीनु, निनावि सहिच.... ग्रेट..
माझा एक प्रयत्न
किनार्‍यास आज आहे तो चंद्र लाजणारा
भरतितूनी माझिया बरसून जाई धारा
ह्या भरतिस माझिया ते आव्हान देई बिंब
उन्मेश मोकळा अन तो लाघवि किनारा
बहर मोगर्‍याचा उन्मुक्त माळला तु
मग रुप तुषारांचे ल्याला माझा शहारा
मी मोती माझ्या तळीचे लेवून साद देतो
गे वाटेत शिंपल्यांचा आहे खडा पहारा
इमले तिरावरीचे वार्‍यास भावले ना
माझिया लाटांवरी मी गे बांधला मनोरा
-देवदत्त
|
Sameerdeo
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 5:14 am: |
|
|
खुप दिवसांनी भेटतोय मित्रांनो
तू कितीही नाही म्हणालीस्;
तरी मी माझ्या मनातले वादळ
तुझ्या डोळ्यात पाहिलं.....
समुद्र मध्यभागी कितीही शांत दिसला,
तरी किनार्‍यावर नकळत उसळणार्‍या लाटा थोपविणं
तेव्हा तुला तरी कुठे शक्य होतं?
-समीर
|
आभार मित्रांनो,
तुमच्या सर्वांच्याही कविता सुरेख आहेत.. आवाडल्या जाम
ही अजून एक.. आवडेल अशी अपेक्षा आहे...
मी अन ती
आताशी मला " त्या " भेटीची धास्ती वाटते.......
असे नाही कि मी कधी टाळले तिला भेटायला..
अगदी कडकडून भेटायचो..पण ती कधी पोचली नाही माझ्यापर्यंत !!!
का कुणास ठाऊक...
पण आठवत नाही मला आता...
कदाचित नजरानजर झालीही असेल आमची
त्याशिवाय का इतकी स्वप्न घेऊन फ़िरतोय मी अश्वत्थाम्यासारखा..
तिचे ते लडिवाळ हास्य..
तिचे ते गुलाबी ओठ..
काळेभोर डोळे....
तिची केसाच्या बटेबरोबर चाळा करण्याची रीत
" माझा येडुला " म्हणायची तर्‍हा
अगदी सगळे..सगळेच...
आत्ताच पडून गेलेल्या सरीसारखे माझ्या जमिनीवर उमटले आहे
सरींतले आभाळ मला कधीच लाभले नाही.. पण जमिनीवरचे थेम्ब मी आयुष्यभर जपले आहेत.. जपत राहीन..
तिचा सुगंध.. राहून राहून मनात येतो.. सैरभैर करतो..
पण मग ओली जमीन सांगू लागते.. तिच्या सरेची सर कुणालाच येणार नाही..
थोड्या वेळ होतोही खुश मी...
पण मग विचारत राहतो माझे मलाच.. कि त्या सरीसाठी
किती झेलायच्या सरी मी ??
आणि झेलल्या जरी सरी मी.. तरी माझी सर बरसेल माझ्याच आभाळातून ??
आणि कदाचित तो पर्यंत दुसरीच एखादी सर.. तिची सर घेऊन आली तर....
म्हणून मला " त्या " सरीची धास्ती वाटते
|
Princess
| |
| | Friday, September 22, 2006 - 5:47 am: |
|
|
कधी कुंतीप्रमाणे अखंड दु:ख भोगली,
कधी सावित्री बनुन यमामागे धावली,
सीतेसारखी अग्निपरिक्षाही दिली,
अनुभवली द्रौपदीची मानहानी पावलोपावली,
आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर भेटल्या या चौघी पदोपदी
पण हक्कासाठी लढणारी राणी लक्ष्मीबाई फ़क्त एखादी...
पुनम
|
