|
Gash16
| |
| | Tuesday, January 31, 2006 - 7:22 am: | 
| 
|
|
Menikhil
| |
| | Tuesday, January 31, 2006 - 8:59 am: |
|
|
सुन्दर तू नार
उडे केस हळुवार
दिल घायाळ करती
असा तुझा शिणगार
तुज उपमा कोणाची
चन्द्र चान्दण्या फुलान्ची
नक्शत्र तारकान्ची
निळ्या नाजुक मोराची
तुझे चितर पहाता
उर भरुनीया येतो
गोड बोलणे ऐकता
मोह उफाळुनी येतो
नारी माझिया भूमिची
रती शोभे मदनाची
चमके कान्ती सोनियाची
अशी किमया या मातिची
शत प्रणाम या मातीला
जन्मा घाली वीरबाला
सौन्दर्याने ही भरला
नखशिखान्त गाभारा
|
Zaad
| |
| | Wednesday, February 01, 2006 - 12:43 am: |
|
|
या स्तनांवर चंद्र कोरला तेव्हापासून
घुमते आहे अंगामध्ये तुझेच गाणे
भिडते आहे आत्म्यालाही
तुझ्या मिठीचे गर्द बहाणे
तुझे मागणे मागितले तू अशा सहजपणे
गळते आहे रोमांचातूनि
ग्रीष्मामधले लख्ख चांदणे....!
|
Sparsh
| |
| | Wednesday, February 01, 2006 - 4:53 am: |
|
|
एकच प्याला मदनाचा
प्राशुन मज गेली
ती एक रात्र अशी होती
ती एक रात्र अशी होती...
चान्दण्या रात्री दोन चन्द्र
घेऊन आली होती
एकात चन्द्र सामावला होता
एकात रात्र सामावली होती
ती एक रात्र अशी होती
ती एक रात्र अशी होती...
|
रूपगर्विता ....
कुंतलास सोडशी वारियावरी असे
पाहुनी तुला , मला लागते जणू पिसे
काय होतसे मला काय सांगू तुला
ह्या दिशांदिशांमध्ये तूच तू मला दिसे
पापण्या मिटून तू का बरे लाजते ?
कंचुकी तुझी कुठे यौवनास झाकते ?
अंतरी तुझ्या प्रिये का तहान जागली
मेघ दाटता तयांस नीर मागू लागली
एक चंद्रकोर त्या नभात रेखली कुणी
वाटते जणू तुझी " कला " च फ़क्त ती
रूपगर्विताच तू भासशी मला सखे
पूर्णिमा तुझ्यारुपे लाभली मला इथे
|
Pama
| |
| | Wednesday, February 01, 2006 - 11:48 am: |
|
|
यौवनाची रात आहे, आज तू येशील ना?
विझत आहे गात्र माझे, तेवुनी जाशील ना?
चंद्र आहे सोबतीला, जाळितो मजला परि,
उलटला प्रहर, तो ही, आणखी सजला पहा,
बहरलेले रूप माझे, लेवुनी जाशील ना?
छंद तुझ्या आठवांचा, लागला आता जिवा,
पापण्यांना पूर येतो, दाटला अन कंठ हा,
प्रीत माझी बाहुपाशी, रे सख्या घेशील ना?
माळले हे केवड्याचे, श्वास केसातून मी,
का नकोसा होत आहे, कंकणांचा नाद ही?
स्तब्ध सार्‍या रानवेली, साद तू देशील ना?
साज हा श्रृंगार सारा, व्यर्थ का रे आज ही?
साजणाच्या चाहुलाची, आस ना सुटली तरी,
अंतरी हे जाणते मी, आज तू येशील ना?
|
Ninavi
| |
| | Wednesday, February 01, 2006 - 12:32 pm: |
|
|
कधी भेट व्हायची फिरूनी
कलेकलेने आशा विझते
सरण्याआधी कृष्णपक्ष ये,
अवस कधी का सांगुन येते?
|
हा चंद्र असा विझलेला,
शांत निजलेला
मीही अशी विझलेली,
डोळे मिटलेली
म्हणे कुणी,
असे ही बारबाला
प्यावा हिच्याच हातुन प्याला
करे कुणी,
दौलतजादा मजवरी
निजवी मला त्यासंगे शेजेवरी
मारे कुणी,
शेरे निलाजरे
नयन होती माझे बावरे
म्हणे कुणी,
चालू कलियुग आहे
पण अजुनहि द्रौपदी मात्र वस्त्रहरणातच आहे
हा चंद्र असा विझतो आहे
मीही अशी झिजतेच आहे,
दर रात्री विझतेच आहे......
|
वाह वाह,बहोत खुब...  सही कविता आहेत मंडळी
|
Sarya
| |
| | Thursday, February 02, 2006 - 1:43 am: |
|
|
सगळ्याच कविता छान!!!
पमा छान कविता...
वैभव, रुपगर्विता!!!
चौकटचा राजा...! बहोत अच्छे...!!!
|
Menikhil
| |
| | Thursday, February 02, 2006 - 5:55 am: |
|
|
जबरदस्त वैभव! तुझ्यकडे कविता करण्यची शिकवणी लावायला हवी
|
Moodi
| |
| | Thursday, February 02, 2006 - 5:59 am: |
|
|
अरे कुठुन आणता रे ही शब्दांची खाण, शब्द काय जणू नवरत्नेच!!
दाद द्यायला आमचे मात्र शब्द संपले..
|
Menikhil
| |
| | Thursday, February 02, 2006 - 6:34 am: |
|
|
रोज रात्री शीळ घालुन मी तुला जागे करवे
रोज रोज मज हट' म्हणुनी त्या कुशीवर तू वळावे
पावसाने रोज येउन मग तुला जगे करवे
चान्दोबाने डाव साधुन ढगामागुन डोकवावे
रम्य धरेने चिम्ब होउन रातराणीगत मोहरावे
मग कौलान्च्या खाचेमधुनी चन्द्राने का तुला पहवे?
प्रश्न येउन असे वरवर रत्रभर मी का झुरावे?
अन मलमली चादर ओढुन रात्रभर तू स्वस्थ निजावे?
|
Meghdhara
| |
| | Thursday, February 02, 2006 - 7:18 am: |
|
|
पमा अप्रतिम! व्यर्थ का रे आज ही.. व्वा!
वैभवा वाटते जणु तुझी कला.. काय म्हणावे?
झाड, या यौवनेची इतक्या वर्षांची तपश्चर्या सुंदर पोचते पण तुझे मागणे... पुन्हा वाचले तरी कळत नाहिये.
मेघा
|
चंद्रा
मुग्ध तु लुब्ध मी
स्तब्ध आसमंत सारा,
तुझ्या चदेरी तेजात विरघळले,
तरी सजनास ना कळाले...
तु विरहाचा सोबती,
नि माझ्या एकांताचा सांगाती
झाले मन मोहरुन आकाशासव
घनगर्द नीळे
अधीर लोचन,
नाही भागत त्यंची त्रुष्णा
एकु येतोय अवेळीच,
वाजवतोय पावा त्या
कुब्जेसाठी क्रुष्णा,
तु सख्या कधि येतोस का..
क्षितीजावर तुझ्या चांदणीविना
निखरलीय का कधी सजनी सजनाविना
कोण समजवेल या वेड्या मना
तुझी साथ अन बित्या क्षणांची आठ्वण
धुंदी कशी ती उतरत नाही,
आणि क्षणा.. क्षणांनी चढ्णारया रात्रीबरोबर
चढत जातो साज या तरुण्याच्या नक्षीवर..............
|
Zaad
| |
| | Friday, February 03, 2006 - 12:30 am: |
|
|
@Meghadhara...
tichi itakya varshanchi tapashchrya purn zali ti kewal tyachya maganine....tine jya goshtichi itakya aaturatene waat pahili ti gosht tyane matra kiti sahajpane magitali asa tila watatay....
|
Meenu
| |
| | Friday, February 03, 2006 - 1:48 am: |
|
|
आस
तुझ्या मीलनाची आस
नको कळाया जगास
म्हणुनिया मिटले मी
आसुसल्या नेत्रांस
उरोजांचे हे उभार
तुझ्यविना झाले भार
धगीस मझ्या आतल्या
करीती उगी साकार
तुझी माझी भेट प्रिया
नाही शक्य प्रत्यक्षात
चंद्र होऊन तु येशी
धगीस या शमवाया
|
वाह ! मीनू मस्तच .... फक्त शेवटच्या कडव्यातली दुसरी ओळ खटकतीय , मला वाटत ती पहिली ओळ असायला हवी !
|
Meenu
| |
| | Friday, February 03, 2006 - 3:27 am: |
|
|
अरे वैभव खरच की मलाही ती खटकत होती पण काय बदल करावा ते मात्र सुचल नाही...
Thank you!
|
Pendhya
| |
| | Saturday, February 04, 2006 - 3:23 pm: |
|
|
मस्त आहेत सर्वांच्या कविता.
झाड, बर्‍याच कालांतरानंतर तुझं पोस्टिंग झालं.
|
Gash16
| |
| | Sunday, February 05, 2006 - 4:28 am: |
|
|
|
तू चंद्र एक कोर
मी टंच एक पोर
हा असा रात्रीचा दुसरा प्रहर
माझ्याही यौवनाला आलाय बहर
सांग सखया आज राती तरी तू येशील का?
त्या धूंद प्रणयाच्या सागरात मला नेशील का?
नशीली ग्लानी, थरथरते काया
तुझ्याच स्मरणात रमते मी राया
भार यौवनाचा आता उरात सोसवेना
तुझ्याशिवाय काहिच मज आठवेना
सोडला केशसंभार आज मी मुक्त
मिलनाच्या ओढीने जाहले नेत्र ही आरक्त
अवखळ नजरेच्या स्पर्शाने तापली कानशिले
गालांवरही फुलली माझिया लाल लाज फूले
नववधुसम केला आज मी श्रुंगार
स्वीकृतीचा येऊ दे तुझाही हुंकार
येऊ दे आता अपुल्या प्रीतीला भरती
मालवून टाक चांदण्या, रात आहे सरती
हे इतुकेच साजणा, तू मजसाठी करशील ना
ही रात मिलनाची पुढेही, तू नित्य स्मरशील ना
सांग चांदव्या, आज राती तरी तू येशील ना
धूंद प्रणयाच्या सागरात खोल खोल मला नेशील ना....
|
याच्या आधीच्या चीत्रासाठी
कृष्ण्सुंदरी
शामवर्ण हा तुला शोभतो सुडौल काये वरी
रुपतुझे ग पाहुन झुरति किती गौर सुंदरी
नाजुक बांधा तुला लाभला विपुल केश संभार
कृत्रीम ऐशा प्रसाधनांचा नलगे तुज आधार
काळ्या पाषाणातुन जणु घडविली तुझी ही मुर्ती
अप्सराही हाय बोलीती ऐकुन तुझी किर्ती
मृगनयनी तु खुलुन दिसते काजळ डोळ्या वरी
कर्णफुलेही शोभुन दिसती तुझिया कानांवरी
भालावरती चंद्रकोर ती वेणीमध्ये फुले
पाहण्यासग तुला धावती तरुण वेडी मुले
चालतुझी पाहुन सखये होतो मी हैराण
खलास करुनी टाकी मजला तुझ्या नयनांचे बाण
हिमगौर्‍या त्या आंधारातही तोंड सदा लपवीती
हीतशत्रु तो पाहील म्हणुनी मना मधे घाबरती
काजळतनये तुझ्या मना मधे ही भिती कधि नच येते
श्रुंगाराची याचमुळे का जास्त मजा मज येते
सुवर्णजडीत रत्न माणके ऊठुन दिसती तनु वरी
सोन्याच्या तेजापुढती झाकुन जाती हिमगौरी
हाय बीचारी तु काळी म्हणती जन ते माघारी
फीदा तुझ्यावर असती राणी सौंदर्याचे खरे पुजारी
|
Pendhya
| |
| | Thursday, February 09, 2006 - 10:30 pm: |
|
|
निर्दोष!
ओढलो गेलो ह्या काळाच्या भोवर्‍यात,
गोवलो गेलो ह्या कारथानी राजकारणात,
आज मुक्त होऊनही, नाही मुक्त मी,
माझ्या ह्या अंधारमय जीवनात
मी आहे एक शापीत जीव,
नाही केला मी कधी कुणाचा दुस्वास,
सोडुनी गेले माझे सोबती,
माझंच घर वाटे मला कारावास,
झालो आहे आज मी एक पिंजर्‍यातला पक्षी,
पंख असुनही नाही त्राण ऊडायला,
मन सांगे जा ऊडून ह्या पिंजर्‍यातून,
पण शरीर नाही येत साथ द्यायला
हा क्षणही विरेल, आहे ही आशा,
संपेल हा बंदीवास केव्हातरी,
नव्या किरणांतून ऊगवेल तो " आज " ,
वाट पहातो मी ऊंबरठ्यावरी
|
Ekrasik
| |
| | Friday, February 10, 2006 - 9:56 am: |
|
|
वैभव पमा अतीशय सुन्दर कविता
|
|
|