आत्तु

सरूला आज सगळया जगाचा राग आला होता. तिला कोणाशीच काहीच म्हणजे अगदी काहीच बोलायचं नव्हतं. मग तिने वरच्या माडीतली खिडकी पकडली आणि बाहेर बघत बसून राहिली. तिला आज त्या आभाळात पण काही छान दिसत नव्हतं. शी! काय हे. आज इथे पण काही मजाच नाहीये. रोज कसे तिला ढगांमधे प्राणी दिसायचे, कधी कधी तर भूत पण दिसायचं. आजी म्हणते देवाचं घर आभाळात असतं पण तो काही तिला दिसायचा नाही कधी. आजी इतकी छान गोष्ट सांगते नं रामाची. तिला आठवून पण खुद्कन हसू आलं. आणि मग तिला एकदम रागच आला स्वतःचा. सगळ्यात जास्त राग तर तिला आजीचाच आला होता. कशी वागते आजकाल. गेले काही महिने झाले. सारखी काहीतरी सूचना करत असते.