लेखन उपक्रम २ - सुटका - rmd

बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता तेवढ्यात त्याचं लक्ष तिच्याकडे गेलं...
तिचा चेहरा ओढलेला होता. गाल सुजलेला. शरीर खंगलेलं. हातात एक सूट्केस. खांदयाला पर्स.
पण तिच्या डोळ्यांत मात्र आनंद फुलून आलेला होता.
"आलीस?"
"हो. कायमचं सगळं सोडून आले. परत न जाण्यासाठी"
"आधीच का नाही आलीस परत?" त्याने आवंढा गिळला.
"सुरूवातीला तो असा असेल असं वाटलं नाही. हळुहळू त्याचा खरा चेहरा समोर आला.
आणि कुठल्या तोंडाने घरी येणार होते? तुमच्या मनाविरूद्ध पळून गेले होते ना! धीरच झाला नाही.
आता हेच माझं नशीब असं मान्य केलं होतं.
पण आज तुम्ही स्वतः भेटायला आलात आणि हिंमत आली. थँक्यू बाबा!"