तू उत्तर
मी दक्षिण...
तरीही आपल्यात कसे....
वेगळे गुरुत्वाकर्षण!
गणेश(समीप)
|
Princess
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 9:33 am: | 
| 
|
हर घडी मी जळत होती,
तू दिलेली हरेक जखम भळभळत होती
माझ्या या वेदनेत कोण होते सहभागी?
पाहिले तर, सारी दुनिया हळहळत होती.
|
Mankya
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 10:53 am: |
|
|
ह्रुदयाच्या जखमांत
जखमांच्या वेदनांत
वेदनांच्या कळांत
शोध तुझाच .. कणाकणात !
माणिक !
|
Princess
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 11:18 am: |
|
|
मी कणाकणाने जळतेय
ते तुलाही कळतेय,
फुंकरही तू घालु नये
असे काय तुझ्या हृदयी सलतेय?
|
Princess
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 11:21 am: |
|
|
अजुनही आहेत खुणा
जुन्या घावांच्या
भरलेत की कळवेन,
दे जखमा नव्या जराश्या
|
Mankya
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 11:25 am: |
|
|
तुझं जळणं कणाकणातून
सखे धग मलाही लागते
पण फुंकर घालून पेटणार्‍या
वणव्याची भिती मला वाटते !
माणिक !
|
Mankya
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 11:29 am: |
|
|
जखमा नव्या जुन्या
फरक कुठे कळतो
तोच सल तीच वेदना
नित्य नव्याने जळतो !
माणिक !
|
Princess
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 11:31 am: |
|
|
माणिक 
जळताना आता मला
किती शीतल वाटतय
तू दिलेले वणव्याचे कारण
आता मलाही पटतय
|
Mankya
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 11:39 am: |
|
|
तुझं जळनही मला
मनापासून पटलं
जळताना शीतल बघून तुला
मलाही जळावं वाटलं !
माणिक !
|
Manogat
| |
| | Tuesday, March 20, 2007 - 12:37 pm: |
|
|
अस्तित्वच उरल नसतांना
तु द्यावि जगण्यचि कल्पना,
विझलेल्या निखार्यंना,
जशी विचारावी जळण्याची वेदना.
|
R_joshi
| |
| | Wednesday, March 21, 2007 - 9:46 am: |
|
|
माणिक, प्रिन्सेस,मनोगत
विझले निखारे जरी
धग त्यांची कायम असते
नव्याने जळण्यासाठी
या धगाचीच गरज असते.
प्रिति
|
Mankya
| |
| | Wednesday, March 21, 2007 - 10:37 am: |
|
|
नव्याने जळायला विझायला
कुठे कारण लागते
नखशिखांत अंगार फुलायला
श्रावणाची सर लागते !
माणिक !
|
R_joshi
| |
| | Wednesday, March 21, 2007 - 11:19 am: |
|
|
श्रावणसर बरसली तरी
अंगार फुलतोच अस नसत
स्वत: जळत राहायचे असल्यावर
विझायच कारणच नसत
प्रिति
|
Mrunatul
| |
| | Wednesday, March 21, 2007 - 1:25 pm: |
|
|
तुझी आठवण येत नाही
असा एकही दिवस जात नाही
आठवणी तर येतच राहतात
गेलेले दिवस का परत येत नाहीत
|
'माझं आयुष्य तुला लाभावं रे!'
ती किती सहज बोलून गेली,
आणी माझं मरण जिकंणार्‍या त्या यमाला
ती किती सहज हरवून गेली!
गणेश(समीप)
|
R_joshi
| |
| | Friday, March 23, 2007 - 7:02 am: |
|
|
दिवस परतत नसतात
ते आठवणित जतन होतात
म्हणुनच बहुदा माणस
आठवणिंवर जगत असतात
प्रिति
|
Manogat
| |
| | Friday, March 23, 2007 - 9:47 am: |
|
|
आयुश्यात बरच काहि घडत गेल
मागच विसराव नाही,
म्हणुन देवाने प्रत्येकाला,
एक आठवणिंच गाव दिल.
|
R_joshi
| |
| | Friday, March 23, 2007 - 9:52 am: |
|
|
मनोगत
आठवणिंच्या गावाची
त-हा जरा निराळी
दु:खाची वळण घेत
सुखाच्या तीरावर वसलेली
प्रिति
|
Mankya
| |
| | Friday, March 23, 2007 - 11:31 am: |
|
|
अश्रूसांठी कुठे आता
कसला घाव लागतो
आपूसच वाहतात जेव्हा
आठवांचा गाव जागतो !
माणिक !
|
R_joshi
| |
| | Friday, March 23, 2007 - 11:45 am: |
|
|
आठवणिंच्या गावी जायला
क्षणाचा विलंब लागत नाहि
तेथुन परत येण्यासाठी मात्र
दिवसहि पुरत नाहि
प्रिति
|
