|
Anaghavn
| |
| | Wednesday, December 12, 2007 - 5:13 am: | 
| 
|
ओ sandu brothers तुम्ही सांगितलं नाहीत अजून तुम्ही मला आणि माझ्या भावाला कसं ओळखता ते?
लहानपणी मी आणि माझी मैत्रीण ५० पै. ची बोरं घेऊन खायचो खुप.
त्या दुधाच्या गोल्या औ.बाद ला पण मिळायच्या.गटागट,झालच तर बोरकुट,मस्ताना कुल्फी---मज्जा यायची.
पण हे सगळं आई पासून चोरून हा!!
अनघा
|
Swa_26
| |
| | Wednesday, December 12, 2007 - 5:43 am: |
|
|
झक्किकाका..... अहो, दादरला प्लाझा आहे अजुनही!!
|
Manjud
| |
| | Wednesday, December 12, 2007 - 6:29 am: |
|
|
दादरचं प्लाझा आणि त्याच्यासमोरचं तृप्ती रिनोव्हेट करून अजूनही उत्तमपणे चालू अहेत.
|
Aashu29
| |
| | Wednesday, December 12, 2007 - 9:32 am: |
|
|
माझा लहानपणचा अत्यंत आवड्ता खाउ म्हणजे ती ओली बडिशेप आणि आवळासुपारीची पुडी!! वाव, अगदि वर्गात पण खायचे बर्याचदा!
|
Nkashi
| |
| | Wednesday, December 12, 2007 - 10:00 am: |
|
|
आशु, आधीच माफ़ी मागते...
आमच्याकडे आवळ्याच्या सुपारीला कावळ्याची shit म्हणायचे त्यामुळे atleast शाळेत असताना तरी मी ती खात नव्हते.
|
Dakshina
| |
| | Thursday, December 13, 2007 - 7:03 am: |
|
|
आशू, कसऽऽऽली आठवण करून दिलीस. कोल्हापूरला पण अंबाबाईच्या देवळात आवळे, आवळ्याची ओली सुपारी, सुकी सुपारी, नुसत्या चिंचा, त्यांचे मिठ लावलेले गोळे, खारवलेले, किंवा तिखट भुरभुरलेले आवळे पण मिळायचे..... लिहीताना पण तोंडाला नुसतं पाणी सुटलंय. आम्ही असला सगळा मालमसाला शाळेला जातानच 'पिक' करायचो. आणि नावडत्या तासाला चघळत बसायचं. पलिकडे, मागे पास करायचं. ज्या मुली, देवळाच्या बाजूला रहात नसत, त्या आम्हाला आणायला सांगत, मग तर आमच्या पण "श्टॉक "मध्ये भर पडायची, कारण आणल्याबद्दल आम्हाला पण थोडंथोडं मिळायचं.
|
Dineshvs
| |
| | Thursday, December 13, 2007 - 12:14 pm: |
|
|
दक्षिणा, नेरली विसरलीस ? ती हमखास मिळायची जागा फ़क्त तीच आहे.
|
season madhe karavand anni jambhale suddha.
|
Sandu
| |
| | Thursday, December 13, 2007 - 8:56 pm: |
|
|
अनघा, मि येथे खोट्या नावाने वावरतो. माझा नाव गाव पत्ता मी तुला सांगु शकत नाही. मी येथे काही लोकांवर करडी नजर थेऊन आहे.
|
वा दक्षिणा कसली भारी आठवण काढलीयेस अग...यम्मी
अग आमची शाळा तर अंबाबाईच्या देवळाला खेटूनच होती..
मधल्या सुट्टीत त्या देवळात पळून जायचे आणि त्या रामाच्या पारावर पाय सोडून बसायचे चिंचा चघळत..
आणि हो दिनेशदा
नेरली विसरणे शक्य नाहीये..
झालंच तर.. कधीमधी बाबा शाळेतून घरी न्यायला आले तर मस्का मारून राजाभाऊची भेळ खायची. .. तिखट करायला सांगून नंतर खाताना वाहणारं नाक पुसत पुसत 
|
Hkumar
| |
| | Saturday, December 15, 2007 - 7:17 am: |
|
|
मला पूर्वीचे नाटकाचे तिकीट दर अजून आठवतात. रू. ७,६, ५, ४ व ३! आता त्या रकमेत मध्यंतराचा चहा आला तरी पुष्कळ!
|
Hkumar
| |
| | Saturday, December 15, 2007 - 7:20 am: |
|
|
आणि सिनेमाच्या बाबतीत बाल्कनी व ड्रेस सर्कल मध्ये फक्त १ रू. चा फरक असायचा. तो एक रू. वाचवण्यात काय मजा वाटायची.
|
Anaghavn
| |
| | Monday, December 17, 2007 - 9:40 am: |
|
|
बरं बरं.
आपल्याला काय!
|
Anaghavn
| |
| | Monday, December 17, 2007 - 9:41 am: |
|
|
वरील वाक्यं sandu brothers ला उद्देशुन होते.
अनघा
|
Dakshina
| |
| | Monday, December 17, 2007 - 9:52 am: |
|
|
ऋतू, विद्यापीठ का? मी पद्माराजे
|
हो दक्षिणा
मी १९९६ ची पास आऊट ग.. तू?
ह्म्म्म.. आमच्याजवळ ते आईस्फ़्रूट पण कसलं मिळायचं माहितेय..फक्त ५० पैशाला असायचं आणि तितके पण त्या वेळी नसायचे जवळ..  बाकी हा बीबी मस्त उघडलायेस.. क्लास
|
आमची शाळ्ला आमच्या सोसायटिच्या गते बाहेरच होती. त्यामुळे बोर, चिन्चा, आवळे वाले यायचे नहित. पण शाळेपासुन ५ मिनिटावर एक जोशी बन्धु नावाच वाण्याच दुकान आहे. अजुनहि ते दुकान आहे. पण त्यावेळी आम्हि ६-७ जण त्याच्या दुकानात जायचो. दुकान ५ X २५ च असेल.त्यामुळे तस कहि गोष्टी ढापायला चांगला चान्स होता. २-३ नोकर असायचे पण सगळे आत मधे, धान्य अनि तेल वगैरे द्यायला. आम्ही ३-४ जण लाइनीत उभे रहायचो, बाकिचे बहेर कँच पकडायल. आणि पहिला कोण उभा राहनर ते थर्वाय्चो. तो मुलगा त्या मलकाल विचरायच एखद्या गोष्टिकडे हात दाखवुन, जोशि बन्धु त्याचा भाव कय? त्या मलकाचि मान वळली रे वळली कि अमच्या हातत जी खायचि वस्तु येइल ति पसार करायला सुरवात. अश्या बर्याच गोष्ती आम्हि ढापायचो. तेव्हा ढापुन खण्यत पण काहि वेगळीच मजा होति. आणि जे हताल मिलेल ते घ्यायचो. चिवढ्याचि पकिटं, पेढे, बाँल, बिस्किट्तं, बर्याच खयच्या वस्तु बाहेरच ठेवलेल्या असायच्या. एखाद-दुसरी वस्तु पैसे देउन घ्ययचो पण संशय यायला नको म्हणुन. हे असं साधारण वर्षभर चालल, करन आम्हि मधे मधेच जयचो. आणि वर्ष भरानंतर त्याच्या लक्शत आलं के ह्या मुलांचच हे काम आहे. मग आम्ही दुकानत शिरलो रे शिरलो कि ए सोन्या सुविद्याची मुलं आली रे, की सोन्या बाहेर.
|
Sush
| |
| | Tuesday, December 18, 2007 - 8:55 am: |
|
|
चिवढ्याचि पकिटं, पेढे, बाँल, बिस्किट्तं, बर्याच खयच्या वस्तु बाहेरच ठेवलेल्या असायच्या.........
खायचा बॉल???
|
Dakshina
| |
| | Tuesday, December 18, 2007 - 11:12 am: |
|
|
वाचणार्‍याने शक्यतो, लिहिणार्‍याच्या भावना समजून घ्याव्यात.
|
ही १९७२ च्या आस पास ची गोश्ट आहे.मी साधारण पन्धरा वर्स बेन्गलोर ला काढ्ली.त्या काळात लिडो ला इन्ग्रजी सिनेमे यायचे. ऐन्शी पैसे स्टाल.दहा पैसे खारे दाणे आणि--------- दहा पैसे विल्स ची एक सिगरेट्-- चार आण्यात मसला दोसा मिळायचा. good bye mr chips,sound of music,guns of navaronne,poseidon adventure,dr zhivago अशी क्लासिक्स पाहून उत्तम इन्ग्लिश सिनेमाची रुची वाढ्ली.गम्मत म्हणजे त्याच काळात अनेक अआन्ग्लो इन्डिअन मित्र होते,त्यामुळे पऑप बीट्ल्स नील डायमन्ड,एन्गल्बेर्ट सारख्या रोमन्टिक गायकान्ची आवड लागली.साथोसाथ आनन्द मध्ये अमिताभ अन राजेश ख़न्ना गाजण्यास सुरुवात झाली होती.क्लास खूप बन्क करायचो.;सकाळी पेपर टाकणे,शिकवण्या करणे हे उद्योग करून ज़ोन वेन चे सिनेमे पहायचो I don't know if this makes sense to many
|
|
| चोखंदळ ग्राहक |
|
| महाराष्ट्र धर्म वाढवावा |
|
| व्यक्तिपासून वल्लीपर्यंत |
|
| पांढर्‍यावरचे काळे |
|
| गावातल्या गावात |
|
| तंत्रलेल्या मंत्रबनात |
|
| आरोह अवरोह |
|
| शुभंकरोती कल्याणम् |
|
| विखुरलेले मोती |
|
|
|
हितगुज दिवाळी अंक २००७
|
|
|